RPF'er Van Dijke: Kans
op wederkeer niet irreëel
Door B. J. Spruyt
DEN HAAG – Volgens RPF-fractievoorzitter L. van Dijke moeten christenen niet „wanhopen” over de mogelijkheid van een terugkeer van de politiek naar vaste waarden en normen. „We moeten onze kansen grijpen, door zowel in als buiten de Tweede Kamer coalities te vormen.”
|
„Ik vind dat een heel boeiend en uniek initiatief. Zoiets is in Nederland nog nooit gebeurd. De Burke Stichting kan een belangrijke rol spelen in het ontmaskeren van de ideeën die in de Amsterdamse grachtengordel leven. Die elite ziet kans het te doen voorkomen alsof haar moderne manier van leven normaal is en door heel Nederland wordt geaccepteerd. Daaruit blijkt alleen maar hoe ver zij af staan van het leven van de gewone burger, die nog altijd gelooft in het huwelijk tussen man en vrouw, in trouw en in de noodzaak goed voor de kinderen te zorgen. De Burke Stichting kan een belangrijke bijdrage leveren aan het doorprikken van die modieuze, elitaire denkbeelden en ons helpen bij het formuleren van politieke antwoorden. De ChristenUnie wil graag meedoen om van deze stichting een spreekbuis te maken van al die mensen in het land die nog altijd vanuit de solide en vuurvaste patronen denken die de eeuwen door hun waarde hebben bewezen.” Maar bij deze buitenparlementaire coalitievorming wil en kan de ChristenUnie het niet laten, vindt Van Dijke.
Waarom eigenlijk niet? Welke mogelijkheden ziet u voor de ChristenUnie in het parlement, wanneer u weet dat zowel links als rechts in de ban is van het relativisme en een bijdrage levert aan de stormloop op christelijke instellingen?
„Kijk, we moeten ons goed realiseren dat de conservatieven niet in de Tweede Kamer zijn vertegenwoordigd. De linkse fracties zijn uitgesproken progressief, D66 is ultralibertijns en de rechtse fracties nemen vaak standpunten in die allesbehalve behoudend kunnen worden genoemd. Toch willen wij ons maximaal inzetten voor een alternatief voor paars. Want de paarse kabinetten zijn verwoestend voor het land gebleken. Kok heeft zich niet als premier van alle Nederlanders kunnen bewijzen. Als de vice-fractievoorzitter van de PvdA, Duivesteijn, dan met een plan komt voor een alternatief, sta ik vooraan om hem aan te moedigen op dat spoor verder te gaan en wil ik zelf daaraan zo mogelijk een bijdrage leveren.”
Dat betekent niet dat wij bij de vorming van een alternatief kabinet als gatenvuller willen fungeren, uitsluitend en alleen om dat kabinet aan een kamermeerderheid te helpen. We zijn natuurlijk een kleine fractie, maar willen wel worden behandeld met respect voor onze inbreng en met honorering van onze politieke ambities.”
Welke politieke ambities van de ChristenUnie zouden minimaal moeten worden gehonoreerd?
„We kunnen dan natuurlijk niet eisen dat het regeerakkoord met ons verkiezingsprogramma samenvalt. Maar vanuit onze verantwoordelijkheid van deelname aan het democratisch bestel willen wij ons er niet aan onttrekken. De huidige situatie zal ons uitgangspunt zijn, maar we zullen alleen willen deelnemen aan een kabinet wanneer we op wezenlijke punten verbeteringen kunnen aanbrengen. Dan gaat het ons zeer beslist ook, maar niet alleen, om uitgesproken ethische thema's.
Ik zou de vraag onder ogen willen zien welke verantwoordelijkheid we onbenut laten als we bijvoorbeeld zouden kunnen realiseren dat het openbaar ministerie weer een rol krijgt bij de toetsing van euthanasie. Of dat de wekengrens bij abortus teruggaat naar zeven en abortussen uit de ziekenhuizen worden gehaald. Of dat het homohuwelijk niet langer huwelijk mag heten. Het zal ons ook om verbeteringen in de sociale verhoudingen gaan. We zullen ervoor vechten dat mensen in staat zullen zijn God naar Zijn Woord te dienen. Ik sluit niet uit dat er nieuwe, ongedachte kansen ontstaan. Wat een verantwoordelijkheid om die kansen dan onbenut te laten!”
Maar waarop is die verwachting dan gebaseerd?
„Als je het politieke landschap bekijkt, zie je dat noch PvdA en CDA, noch VVD en CDA een kamermeerderheid zullen vormen. D66 zal, naar ik vurig hoop, in mei 2002 gemarginaliseerd zijn. GroenLinks stabiliseert zich en is voor niemand een aantrekkelijke partner. Kortom, in de Kamer kan de ChristenUnie een scharnierrol innemen. Christenen die in mei 2002 zullen stemmen, hoeven hun stem niet langer op het CDA uit te brengen, als ze willen stemmen op een partij die er als machtsfactor toe doet. Voor het CDA maakt het niet uit of ze op 29 of op 31 zetels uitkomen; voor ons maakt het nogal een verschil of het zes of negen zetels worden.
Die verantwoordelijkheid willen we niet ontlopen. We zien verlangend uit naar een alternatief voor paars. Maar dat alternatief moet wel verbeteringen bieden op voor ons wezenlijke thema's ten opzichte van de huidige situatie. Besluiten zullen dus in de sfeer van het compromis liggen. Maar dat compromis zal niet in de sfeer liggen van wat wij goed of slecht vinden, maar in de sfeer van wat wij in beleid kunnen realiseren. Als we kunnen kiezen tussen erger of het realiseren van het minder erge, kiezen we onvoorwaardelijk voor het laatste.”
Ik bedoel vooral: Waarop baseert u de verwachting dat die anderen die bijzondere wensen van de ChristenUnie zullen willen honoreren?
„VVD en PvdA hebben in de afgelopen periode dezelfde libertaire lijn getrokken. Dat is waar. Maar Cohen heeft toch om weinig principiële redenen de omslag naar een keuze voor het homohuwelijk gemaakt. Hij deed dat onder de indruk die door de grachtengordelelite was gewekt: Nederland wil dit en daarom moeten we dat honoreren.
Buiten- en binnenparlementaire coalitievorming moeten elkaar dus gaan versterken. Als de Burke Stichting duidelijk kan maken dat de meeste mensen dat libertijnse helemaal niet willen en dat er goede alternatieven zijn voor de keuzes van het postmodernisme, kan er een bewustwordingsproces ontstaan waardoor de wal het schip gaat keren. Dat zal ook zijn neerslag hebben op de fracties die in de Kamer vertegenwoordigd zijn.”
Daarom ben ik hoopvol gestemd over de mogelijkheden van een omslag. Na de debatten over euthanasie en het homohuwelijk zaten we er even helemaal doorheen. Maar er is geen reden om te wanhopen. Kijk naar Daniël, die op een gegeven moment volledig uitgerangeerd was. Maar twee dagen later beval de koning die hem in de leeuwenkuil deed belanden, dat alleen de God van Israël mocht worden vereerd. Ondanks alle teleurstellingen van het afgelopen jaar moeten we even een stapje terug doen en ons realiseren dat paars uiteindelijk niet de dienst uitmaakt, maar dat God regeert.”
