Keurig, maar ietwat karakterloosDe ruimteminnende automobilist kan heden ten dage zijn hart ophalen. Het aanbod van multi purpose vehicles (mpv's) is de laatste jaren verveelvoudigd en de opkomst van nieuwelingen lijkt nog altijd niet te stuiten. Mazda dreigde destijds de boot te missen en introduceerde een dikke twee jaar geleden overhaast een Europese versie van de bedaagde mpv die toen al een respectabel aantal dienstjaren in het land van de rijzende zon op zijn curriculum had bijgeschreven. Het merk viel derhalve alsnog tussen wal en schip, want de verwende Europese consument wist de wagen maar matig te waarderen. Thans gaat Mazda in de herkansing.
Het is Mazda in de grote formaten nooit echt voor de wind gegaan. Althans niet in Europa. In de jaren tachtig zette het merk zijn schouders onder de verkoop van de uit de kluiten gewassen Mazda 929 zonder veel resultaat te boeken. De doorsnee Europeaan pruimde de oubollig ogende Japanner simpelweg niet. Later bedacht het merk dat een exclusieve merknaam wel eens wonderen zou kunnen doen. Xedos bleek echter een droom zonder veel beloften te zijn. In het segment van de grootste mpv's kon Mazda al evenmin potten breken. Het merk was niet destijds alleen te laat met de introductie, maar kwam tegelijkertijd met een propositie zonder potentieel. De jaren waren de auto na zeven jaar trouwe dienst inmiddels aan te zien, waardoor de wagen het alleen fysiek al tegen de veel moderner gelijnde concurrenten moest afleggen. Dat daarnaast de intrinsieke kwaliteiten slechts van een gemiddeld niveau waren, verklaart de rest van het gebrek aan succes. Mazda doet het daarentegen helemaal niet verkeerd in het middenklassesegment. Zowel de conventioneel gestileerde sedans als de 323 en de 626, alsmede de nieuweling Premacy zijn prima rijdende auto's die voldoende aantrekkingskracht weten uit te oefenen om een gezonde afzet te realiseren. Zodra Mazda echter groot gaat, blijven de afgezette aantallen klein. Pompeus Het is niet te hopen dat de kakelverse Mazda MPV eenzelfde lot beschoren is als zijn gelijknamige voorganger. In Japan overtrof de nieuweling bij zijn debuut Mazda's stoutste verwachtingen. De vraag is of in Europa een dergelijk scenario realistisch zal blijken te zijn. De kaarten in het zevenpersoons-mpv-segment zijn goeddeels geschud en van het handjevol herhalingsaankopen zal Mazda het niet moeten hebben. De MPV is een stuk kansrijker dan zijn voorganger. De nieuweling ziet er veel moderner en dynamischer uit, hoewel de lijnvoering naar mijn smaak niet helemaal perfect uitgebalanceerd is. Voor het mooi is de achterzijde net even te pompeus. Wanneer Mazda de achterste wielkasten net zo dik had uitgeklopt als de voorste spatborden had de wagen onmiskenbaar een steviger uitstraling gehad. De Mazda MPV is derhalve simpelweg een keurige maar ietwat karakterloze verschijning. De sobere aanduiding mvp blinkt overigens evenmin uit in originaliteit. Mazda levert de MPV slechts met één enkele krachtbron. De viercilinder turbodiesel en de zescilinder benzinemotor uit de vorige editie moesten plaatsmaken voor een 2,0 liter viercilinder zestienklepper. Deze machine levert een maximumvermogen van 90 pk/122 kW bij 5800 tpm en een maximumkoppel van 175 Nm bij 3800 tpm. Een blik op de cijfers leert bovendien dat de Mazda MPV met 1500 kilogram behoorlijk wat gewicht in de schaal legt, zodat over het prestatiepotentieel niet al te veel illusies gemaakt behoeven te worden. De Mazda MPV blijkt zich inderdaad niet bepaald als een snelle rakker te ontpoppen. Voor de sprint vanuit stilstand naar 100 km/h trekt de MPV 14,2 seconden uit en de topsnelheid van 180 km/h wordt slechts op uithoudingsvermogen gerealiseerd. De Mazda MPV is derhalve geen wagen die aanzet tot spoed, hetgeen in het hedendaagse drukke verkeersbeeld niet bepaald als een groot nadeel beschouwd kan worden. Feit blijft dat wat beter ontwikkelde spieren de wagen geenszins zouden misstaan. Geluidsniveau Verder valt op dat de machine zich in de eerste versnelling tamelijk bonkig toont, hetgeen in files nu niet bepaald een lolletje is. De viercilinder krachtbron laat bovendien niet al te nadrukkelijk van zich horen, maar steekt wat geluidsniveau betreft zeker niet boven het maaiveld uit. In bijzondere zin valt echter de brandstofconsumptie op. Gemiddeld verstookte de MPV elke 10,0 kilometer een litertje euroloodvrij, hetgeen in deze klasse zonder meer als bescheiden gekwalificeerd kan worden. Op het wegdek weet de Mazda MPV evenmin veel enthousiasme teweeg te brengen. De auto is weliswaar comfortabel geveerd en toont zich in bochten goedmoedig onderstuurd, maar is geenszins in staat de concurrentie op dit onderdeel op achterstand te zetten. Terwijl de vorige generatie Mazda MPV nog punten pakte met een prettige en gevoelige besturing alsmede een prima rechtuitstabiliteit, laat zijn opvolger het op dit onderdeel afweten. De neus reageert nogal losjes en de besturing is voor het mooi rond de middenstand te wollig, een combinatie die de rechtuitstabiliteit van de wagen niet bepaald ten goede komt. De vertragingsinstallatie alsmede de handgeschakelde vijfversnellingsbak geven echter geen reden tot klagen en functioneren simpelweg uit de kunst. Slechte imitatie Japanse fabrikanten hadden altijd een sterke voorkeur voor deprimerend grijze kunststoffen. Die affectie voor saai en somber koesteren ze nog steeds en er is weinig reden om aan te nemen dat de toekomst er kleuriger uitziet. De Mazda MPV is een rechtgeaarde exponent van het Verre Oosten en grijsheid is derhalve troef. Mazda heeft gepoogd met houten decoratiepanelen enige klasse in het interieur aan te brengen. De imitatie is echter zo slecht dat het tegendeel bereikt is. Hoewel de kleurstelling niet bepaald dynamisch is, kan van de vormgeving niet hetzelfde gezegd worden. Mazda heeft een fraai dashboard getekend waarin bollingen en rondingen voor een moderne uitstraling zorgen. De indeling is eveneens helemaal van deze tijd. Mazda heeft helaas nog niet begrepen dat een mpv standaard een bovenmodaal aantal zitplaatsen behoort te hebben en monteert derhalve standaard vijf stoelen. Twee extra exemplaren zijn slechts tegen meerprijs verkrijgbaar. De achterste vijf zijn verstelbaar en bovendien separaat uitneembaar. Variabiliteit is derhalve gegarandeerd. Alle stoelen zijn voorzien van hoofdsteunen en de voorste exemplaren onderscheiden zich tevens door een armsteun. Voorin is door de uitgebreide verstelmogelijkheden van stoel en stuurwiel een goede zitpositie te vinden. De kwaliteit van de stoelen zelf stemt echter minder tot tevredenheid. Door de vlakke vormgeving voorzien ze in een te kleine hoeveelheid zijdelingse steun. Daardoor treedt vermoeidheid eerder op dan nodig geweest zou zijn. De leefruimte stemt daarentegen vrolijk. Zowel voorin als op de middenrij is er meer dan voldoende ruimte voor hoofd en onderdanen beschikbaar. De inzittenden op de derde zitrij hebben wat minder bewegingsvrijheid, maar voor claustrofobie behoeft niet gevreesd te worden. De Mazda MPV biedt bovendien bij volledige bezetting nog altijd 294 liter beladingsvolume en dat mag ronduit royaal genoemd worden. Twee uitvoeringen Mazda levert de MPV in twee uitvoeringen. De MPV Comfort staat voor vanaf 59.995 gulden in de showroom en is standaard voorzien van twee airbags, sidebags, abs, elektronische remkrachtverdeling, airconditioning, centrale portiervergrendeling alsmede van elektrisch bedienbare ramen en buitenspiegels. Wie meer luxe wenst, kan zich na betaling van 63.995 gulden eigenaar noemen van een MPV Exclusive. Hij kan zich dan verheugen in de standaard aanwezigheid van houten decoratiepanelen, dakrelingen, mistlampen in de voorbumper, lederen stuurwiel, afstandsbediening van de centrale vergrendeling, buitentemperatuurmeter en lichtmetalen velgen. Mazda doet met de fonkelnieuwe MPV een opnieuw een poging vaste voet aan de grond te krijgen in het segment der multi purpose vehicles. Die poging is geslaagd en mislukt tegelijkertijd. Het streven zichzelf te overtreffen en een nieuwe en sterk verbeterde mpv in de markt te zetten is zonder meer geslaagd. De fabrikant faalde echter een competitief gekwalificeerde mpv op wielen te zetten. De Mazda MPV is weliswaar ruim en goed uitgerust, maar is simpelweg niet in staat te midden van het concurrerende aanbod te excelleren. Om een gezonde en aantrekkelijke positie te bevechten in een segment waarin je als merk niet of nauwelijks enige faam geniet, is zulks van eminent belang. Wanneer de gave des onderscheids ontbreekt, wacht enkel een ongewisse toekomst. Voor een nieuwkomer als de Mazda MPV lijkt die dan ook allesbehalve rooskleurig te zijn. |