Rumoerige langeafstandsloper

Pakweg 4 jaar geleden zag de Renault Mégane in twee gedaantes het levenslicht. Het vlot gestileerde Franse duo gaf de verkopen van Renault een enorme duw in de goede richting. Inmiddels heeft het oorspronkelijke tweetal zich vermenigvuldigd en heeft een cosmetische ingreep zijn uitwerking niet gemist. Een kennismaking met de jongste loot aan een vruchtbare stam mocht dan ook niet uitblijven.

De Renault Mégane mag met recht een succesnummer genoemd worden. Zo wist de auto hier te lande Renault naar de felbegeerde derde positie in de overzichten met de naar merk uitgesplitste kentekenregistraties te stuwen. Deze prestatie is in de eerste plaats te danken aan de populariteit van de Mégane Scénic. Deze slimme multifunctionele variant van de serie schopte het tot Auto van het Jaar 1997 en veroverde sindsdien de harten van veel jonge ouders met kleuters en hond alsmede die van andere ruimtebehoeftigen. Het oorspronkelijke tweetal kreeg in de loop der jaren niet alleen versterking van de Scénic maar tevens van de vierdeurs Classic, de luchtige Cabrio en recent van de kakelverse Break.

De komst van laatstgenoemde werd door Renault aangegrepen om de gehele serie een opfrisser te geven. Zo werd de voorzijde vertimmerd en van nieuwe koplampunits, grille en bumper voorzien. Ook de achterzijde ontkwam niet aan de vernieuwingsdrang van Renaults vormgevers en kreeg eveneens een nieuwe bumper alsmede nieuwe achterlichtunits.

Hoekig
De achterzijde van de in Turkije gefabriceerde Mégane Break komt natuurlijk helemaal vers van de tekentafel. Desalniettemin kan de nieuweling bij mij stukken minder enthousiasme teweegbrengen dan de Mégane Scénic dat destijds deed. De Mégane Break is hoekig en oogt eerder doelmatig dan elegant, terwijl de Scénic beide karakteristieken in een evenwichtige vormgeving verenigt. Smaken verschillen echter en dienen derhalve aan de grilligheid van het individu te worden toegeschreven.

De komst van de Mégane Break completeert de modellijn Mégane. Welhaast voor iedere consument die in de markt is voor een middenklasseauto heeft Renault een pasklare auto. De Franse fabrikant verdient derhalve een compliment. Als bijna geen ander heeft Renault de Mégane-serie zodanig uitgebuit dat zeer verschillende doelgroepen met dezelfde techniek en dezelfde bodemplaat kunnen worden bediend. Voor marketeers is de Mégane dan ook een concept om van te likkebaarden. Vooral de Scénic, die in een niet eerder ontgonnen segment debuteerde, is een voorbeeld voor de rest van de autoindustrie.

Luidruchtig
De Mégane Break is minder ambitieus dan de Scénic, maar daarom niet minder welkom. Veel consumenten zitten immers niet verlegen om multifunctionaliteit, maar kunnen een paar extra kubieke meters laadvolume heel goed gebruiken. Voor hen is er de Mégane Break, die voor deze test werd afgevaardigd met de eveneens tamelijk recente 1,9 liter direct ingespoten turbodieselmotor.

Deze machine telt vier cilinders en levert een maximumvermogen van 72 kW/100 pk bij 4000 tpm en een maximumkoppel van 200 Nm bij 2000 tpm. Deze cijfers liegen niet; de Mégane Break toont zich allerminst een slome rakker. De wagen speert in 12,4 seconden vanuit stilstand naar een snelheid van 100 km/h, om desgewenst door te trekken naar zijn topsnelheid van 182 km/h. Hoe kwiek de Mégane Break 1.9 dTi ook zijn mag, meer beschaving zou op zijn plaats zijn. Vooral bij het krieken van de dageraad dient voor de relatie met de nog in diepe rust verkerende omwonenden gevreesd te worden. Bij een koude start ratelt de diesel er duchtig op los. Wanneer de machinerie eenmaal warmgedraaid is, neemt het geluidsniveau aanzienlijk af. Stil wordt het echter nooit in de door deze krachtbron aangedreven Mégane Break en dat neemt een deel van het rijgenot weg. Deze wagens worden toch eerst en vooral aangeschaft door notoire veelrijders, die dagelijks een aanzienlijke tijd in hun vierwieler moeten doorbrengen. De bescheiden brandstofconsumptie vergoedt echter veel zo niet alles. Gemiddeld verstookte de Mégane Break elke 16,4 kilometer een litertje dieselolie, en dat is zonder meer een fraai resultaat.

Onderstuurd
Renault heeft de Mégane als een comfortabele middenklasser op de weg en daarmee in de markt gezet. De Break is dan ook weinig verrassend eerst en vooral een comfortabele langeafstandsloper. Zeker in combinatie met de dieselmotor is dat een aantrekkelijke karaktereigenschap. De Fransoos weet goed raad met de verwerking van zowel korte als langere oneffenheden en toont zich in rechte lijn mooi stabiel. De Mégane Break voelt zich op snelwegen dan ook als een vis in het water.

Op bochtige, secundaire wegen is dat minder het geval. Door de zware diesel die onder de kap zijn rondjes draait en zodoende nogal wat gewicht op de wielen legt, toont de Mégane Break zich behoorlijk onderstuurd. Bovendien helt de wagen door de op comfort afgestemde vering nadrukkelijk over, hetgeen de hoeveelheid onderstuur vergroot. De auto reageert echter goedmoedig en laat zich derhalve eenvoudig corrigeren door het gaspedaal een beetje te liften. De standaard stuurassistent voorziet daarbij in een goede dosis gevoel en reageert voldoende direct. Koppeling, versnellingsbak en remmen functioneren eveneens naar behoren. De laatstgenoemde voorziening is standaard uitgebreid met abs.

Zitcomfort
De Mégane Break zal meestentijds vooral om zijn inwendige afmetingen worden afgeschaft en stelt daarin niet teleur. Zowel voor- als achterin is er voldoende ruimte. Vier volwassen kunnen heel redelijk in de Mégane Break plaatsnemen. Voorin is een en ander dik in orde, achterin valt de hoeveelheid beenruimte in vergelijking met de meeste concurrenten alleszins mee. Hoofdruimte is er door de vrijwel horizontaal lopende daklijn meer dan voldoende.

Zitcomfort is eveneens gegarandeerd. Renault heeft in de Mégane een paar brede en goed vormgegeven zetels gemonteerd, waarvan het bestuurdersexemplaar in hoogte verstelbaar is en bovendien met een lendensteunverstelling is uitgerust. In combinatie met het in hoogte verstelbare stuurwiel is een goede zitpositie voor vrijwel iedereen te realiseren, al blijft de tamelijk vlakke positie van het stuurwiel een wonderlijke dissonant. Ruimte voor koffers, tassen en ander ruimtevretende waar is er ruimschoots voorhanden. Onder het standaard meegeleverde afdekzeil schuilt een volume van 485 liter, dat desgewenst tot 1600 liter uit te breiden is.

Uitrustingsniveaus
Renault levert de Mégane Break in vier uitrustingsniveaus, die met vijf motoren kunnen worden gecombineerd. De goedkoopste variant is de Mégane Break RN 1.4e, die voor 32.495 gulden door een 55 kW/75 pk leverende 1,4 liter achtklepper wordt aangedreven en standaard onder andere is voorzien van abs, twee airbags, sidebags, hoofdsteunen voor en achter, in kleur gespoten bumpers, toerenteller, centrale portiervergrendeling, elektrisch bediende voorramen, in hoogte verstelbaar stuurwiel, hoogteverstelling van de bestuurdersstoel en een afdekzeil in de bagageruimte.

Niveau RN is eveneens te combineren met een 70 kW/95 pk leverende 1,4 liter zestienklepper en een indirect ingespoten dieselmotor die een maximumvermogen van 47 kW/65 pk op het wegdek brengt. De beproefde 1,9 liter dTi is pas beschikbaar vanaf niveau RT, dat onder meer nog dakrails, elektrisch bediende en verwarmde buitenspiegels, afstandsbediening van de centrale portiervergrendeling, buitentemperatuurmeter en een chromen rand om de grille omvat. Vanaf de Mégane Break RXE komt de 79 kW/110 pk leverende 1,6 liter zestienklepper in beeld, die dan standaard vergezeld wordt door zaken als airconditioning, mistlampen in de voorbumper, dubbele koplampen en een boordcomputer. Top of the line is de Mégane Break, die standaard blij maakt met velours bekleding, een audiosysteem met cassettespeler, elektrisch bediende ramen achter, lichtmetalen velgen, lederen stuurwiel en een middenarmsteun achter.

Concurrerend
De Mégane Break is zonder meer een welkome aanvuling in de populaire middenklasse-modellenlijn van Renault. In haar streven voor elk wat wils te kunnen aanbieden, heeft de fabrikant goed begrepen dat een stationwagen niet mocht ontbreken. Desalniettemin zal de nieuweling in Franse gelederen het moeten opnemen tegen een paar niet te onderschatten concurrenten als de Ford Focus Wagon en de Opel Astra Stationwagen.

De Renault Mégane Break onderscheidt zich echter door een royale hoeveelheid binnenruimte, te combineren met een concurrerende prijsstelling en een aangenaam comfortniveau. Aangedreven door de 1,9 liter direct ingespoten diesel overtuigt de Fransoos minder. Over het prestatieniveau behoeft niet geklaagd te worden, maar de wijze waarop de machine dieselolie in vaart omzet verdient zeker nog enige aandacht. Uiteindelijk is niemand bij herrie gebaat. Zeker de kilometervreter niet, voor wie de Mégane Break 1.9 dTi nu juist bedoeld was.

Motor
Cilinderinhoud: 1870 cc; maximumvermogen: 72 kW/100 pk bij 4000 tpm; maximumkoppel: 200 Nm bij 2000 tpm; acceleratie 0-100 km/h: 12,4 seconden; topsnelheid: 182 km/h.

Maten
Lengte: 4437 mm; breedte: 1699 mm; hoogte: 1536 mm; wielbasis: 2580 mm; gewicht: 1185 kilogram; houderschapsbelasting: ƒ 481 per kwartaal; inhoud bagageruimte: 485-1600 liter; brandstoftank: 60 liter.

Prijs
Renault Mégane Break RT 1.9 dTi
ƒ 39.995

Positief
+ prestaties
+ binnenruimte
+ brandstofverbruik

Minpunten
- geluidsniveau
- bochtgedrag  

Alternatieven

Ford Focus Wagon 1.8 TDdi Trend: ƒ 38.995

Opel Astra Wagon 2.0 Di-16v Club: ƒ 40.950

Peugeot 306 Break XR 1.9 DT: ƒ 41.130