Afscheid van
een oudgediende

Hij werd alom geroemd. Zijn kloeke verschijning was dan ook overal te zien. Door de week werd hij gesignaleerd bij basisscholen, supermarkten en glanzende kantoorpanden. Op zondag vertoefde hij op de parkeerterreinen van zowel prestigieuze golfclubs als bolwerken der Reformatie. Onlangs bereikte hij echter de pensioengerechtigde leeftijd. Een laatste groet aan een markante persoonlijkheid.

Twaalf jaren was hij onafgebroken in dienst. Gedurende zijn uitzonderlijk lange dienstverband leverde hij een ontzagwekkende bijdrage aan het succes van zijn Zweedse onderneming. De turbulentie der jaren wist hem nauwelijks van zijn stuk te brengen. Terwijl het gros van zijn collega's bij concurrerende fabrikanten na hooguit zes jaar van het toneel verdween om plaats te maken voor fris talent, was zijn positie onbetwist. Hij stond daar als een rots in de branding, ogenschijnlijk ongevoelig voor de tekenen des tijds.

De periodieke bijschaving deed de waardering voor zijn persoonlijkheid alleen maar toenemen. Hij scheen dan ook welhaast niet stuk te kunnen, maar het tegendeel is nu bewezen. Ook grootheden sneuvelen ten langen leste. Uiteindelijk kon hij het tempo van de vooruitgang niet langer bijbenen. Onlangs verliet hij het bedrijf. Speciaal voor het afscheid droeg hij een prachtig kostuum. Tot slot kreeg hij de erkenning die hij verdiende.

Hoge leeftijd
Statig en gedistingeerd staat hij gereed voor de allerlaatste rit. De onovertroffen Volvo V90. In een scherp gesneden antraciet pak en met goedgekozen schoeisel. Hoewel de jaren hem zijn aan te zien, dwingt zijn hoge leeftijd respect af. Op gepaste wijze wordt de sleutel dan ook omgedraaid. Zes dikke cilinders starten in opperste rust hun werkzaamheden. Samen pompen ze genoeg kracht bijeen om nog uitstekend te kunnen meekomen. De wagen verplaatst zich als een heer van stand. Kalm en zonder een zweem van haast. Nog altijd is er die afkeer om de rechte lijn te verlaten. Rechtuit op snelwegen is sinds jaar en dag zijn arbeidsvreugde.

De jaren hebben hem bovendien gerijpt. Hij is milder geworden, verdraagt bochten beter dan vroeger en reageert scherper op de uitslagen van het stuurwiel dan voorheen. De nodige verfijningen aan het onderstel hebben hem onmiskenbaar goed gedaan. Gebleven is zijn toewijding aan de inzittenden. Zijn perfect gevormde en verstelbare stoelen vormen een weldaad voor lijf en leden. De fijn schakelende automatische transmissie neemt onnodig handwerk voortreffelijk uit handen. Zwaar bepakt was en is hij onovertroffen, de neus lichtjes verheven door het gewicht op de achteras. Met vele kilometers voor de boeg.

Laatste honderd
De Volvo Estate is in de loop der jaren uitgegroeid tot een statement van formaat. Het hoekige, volumineus gestileerde voertuig beleefde in 1985 zijn debuut. Volvo leverde de auto in de beginjaren als 740 en 960 Estate. Hij werd aangedreven door motoren met zowel vier als zes cilinders. Jarenlang zette deze ruimhartige vriend zijn broertje sedan zonder pardon op achterstand. De verkoopcijfers vertolkten jaar in jaar uit zijn populariteit onder de mensen. Het einde liet lang op zich wachten. De jaren gingen uiteindelijk zwaarder wegen dan de waardering. Dit jaar staakte Volvo de productie van een oudgediende.

Het afscheid getuigde van niveau. De speciale, scherp geprijsde pensioneringseditie Polar vond gretig aftrek. Vooral de Nordic werd een ongekend succes. Voor nog geen zestig mille levert Volvo de Polar met standaard metallic lak, airconditioning, lichtmetalen velgen, roofrails en nog veel meer. De voorraad raakt echter uitgeput. Op dit moment wachten de laatste honderd exemplaren bij de dealer op een eigenaar. De duurdere en luxere V90 is nog met slechts vijf stuks in ons land vertegenwoordigd.

Nog even, dan valt het doek definitief voor deze markante persoonlijkheid. Voor wie het zich kan permitteren, geldt een simpel advies: Haast u! Ik kan hem helaas niet betalen, maar dat ik hem zal missen, staat buiten kijf.