RD-autotest: Renault Clio 1.4 RN
Een prettige dosis
lichtvoetigheidTijden veranderen. Sinds mensenheugenis is een kleine auto nog nooit zo ver gegaan. Zo ver in details. Zo ver onderweg. Voel 't! Zijn temperament zal u verrassen. De nieuwe Clio bezit alle kwaliteiten van een veel grotere auto. De snelweg..., kilometers...: hij is er gek op. Zijn acceleratie, vol sensatie: hij geniet ervan! Op veiligheidsgebied is aan alles gedacht. En meer dan dat. Clio, de toekomst is al begonnen. Het zal geen verbazing wekken dat bovenstaande zinnen integraal zijn overgenomen uit de glimmende brochure waarin Renault zijn nieuwe Clio aanprijst. De bedenkers van dergelijke teksten staan veelal op de loonlijst van een gerenommeerd reclamebureau en worden geacht louter vrolijkheid en triomf te kraaien. De kritische consument wordt vandaag de dag niet alleen overspoeld met allerhande nuttige en minder nuttige informatie, maar tegelijkertijd bestookt door ondernemingen die soms in de meest waanzinnige reclamecampagnes eigen waar aanprijzen. De kunst van het overdrijven is daarbij gemeengoed geworden. De lovende bewoordingen waarmee de Clio in de glossy brochure wordt voorgesteld, dienen derhalve met een korrel zout genomen te worden. Het spel om de knikkers legitimeert kennelijk dergelijke taal. Extra munitie
Nog even afgezien van de kwaliteiten die Renault de nieuwe wagen toedicht, staat de tweede generatie Clio voor de schone taak om de successen van haar voorganger voort te zetten en zelfs te overtreffen. Het Nederlandse offensief van het Franse staatsbedrijf kan wel wat extra munitie in de vorm van een verse Clio gebruiken, teneinde de recent bevochten derde plaats op de verkooplijsten te verdedigen. Verliezer Ford zal er alles aan gelegen zijn om de positie onder Opel en Volkswagen opnieuw te bezetten, terwijl ook Peugeot een gestage opmars maakt en binnen afzienbare tijd kan vlammen met de nieuwe Peugeot 206, als regelrechte aanval op de Clio van Renault. Ondanks alle euforie binnen de gelederen van Renault over de Clio, ziet de nieuweling er niet bijzonder zelfverzekerd uit. Was de eerste editie van de Clio indertijd een frisse en ambitieuze verschijning, de tweede generatie onderscheidt zich op het eerste gezicht niet spectaculair van de grote massa. De voorzijde vertoont weliswaar familiaire trekken, de achterzijde daarentegen oogt als een ratjetoe van Europese en Aziatische invloeden. Het geheel is smaakvol vormgegeven, maar ontbeert jammer genoeg net dat beetje karakter om boven het maaiveld uit te steken. Commando's
Motorisch gezien is er weinig nieuws onder de zon. De nieuwe Clio is leverbaar met een aantal langer bekende aandrijfbronnen. De beproefde Fransoos ontleende zijn krachten aan een 1,4 liter viercilinder. Deze machine telt gewoon twee kleppen per cilinder en levert een maximumvermogen van 55 kW/75 pk bij 5500 tpm. Het maximumkoppel van 114 Nm wordt bij 4250 tpm via de voorwielen op het wegdek gebracht. Wat prestaties betreft stelt de vierpitter geenszins teleur. De krachtbron beweegt de Clio in 12,1 seconden vanuit stilstand naar 100 km/h en sleurt de 915 kilogram wegende Renault desgewenst naar een topsnelheid van 170 km/h. Het voertuig beweegt zich gemakkelijk in het drukke randstedelijke verkeer en reageert vlot op de via het gaspedaal verstrekte commando's. Ondanks zijn prettige dosis lichtvoetigheid, springt de Fransoos niet lichtzinnig om met dure liters benzine. Gemiddeld bracht de Clio zijn inzittenden per verstookte liter 13,9 kilometer verder. De krachtbron maakt dan ook een goede indruk, die overigens “uitstekend” had kunnen zijn wanneer hij de trommelvliezen wat minder had belast. Bij hogere toerentallen verspreidt de viercilinder namelijk net even te veel gerucht om een glanzende score neer te kunnen zetten. Venijnig
De nieuwe wagen pakt eveneens punten op het onderdeel weggedrag. De wagen is niet alleen uitstekend geveerd, maar staat ook in bochten zijn mannetje. Renault heeft een goede afstemming gevonden tussen vering en demping, waardoor oneffenheden in het wegdek zorgvuldig aan de opmerkingsgave van de inzittenden worden onttrokken. Deze karakteristiek heeft een keerzijde in het simpele feit dat de koets een wat meer dan normale neiging tot overhellen vertoont. Wie onbetamelijk hard een bocht in stuurt, zal dan ook getrakteerd worden op een forse dosis onderstuur. De Clio straft echter bijzonder mild en gedraagt zich derhalve veilig en voorspelbaar. Het terugnemen van gas is al voldoende om de zaak weer in het gareel te krijgen. Als je in een dergelijke situatie fors remt, reageert de achterzijde bijzonder venijnig en straft de wagen de roekeloze snoodaard in het ergste geval met een schuiver. Wie netjes oppast en geen gekke dingen uithaalt, heeft echter niets te vrezen. Niet onvermeld mag verder blijven dat de onderzochte Clio standaard voorzien is van een prettige stuurhulp en dat de versnellingsbak en de remmen de toets der kritiek prima kunnen doorstaan. Zitpositie
Het interieur van de Clio weet net zo min als het koetswerk een zweem van verrassing op mijn gezicht te bewerkstelligen. Het dashboard is opgetrokken uit deprimerend grijze, kunststof panelen, die zonder veel fantasie zijn vormgegeven. Hoewel het geheel keurig in elkaar steekt, maakt het dashboard door de kleurstelling een wat goedkope indruk. De foeilelijke wijzers van de klokkenwinkel versterken dat effect. Desondanks laat het geheel zich goed en overzichtelijk bedienen. De zitpositie oogst meer kritiek. De stoelen zijn weliswaar goed vormgegeven en voorzien derhalve in voldoende steun, maar de verstelmogelijkheden schieten simpelweg tekort om een goede zit te garanderen. Zo staan de stoelen voor lange mensen te hoog, waardoor de benen in conflict komen met het stuurwiel. Een extra uitgave van 300 gulden biedt wellicht soelaas. Voor dat bedrag voorziet Renault de Clio namelijk van een in hoogte verstelbaar stuurwiel en een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel. De nieuwe Clio biedt voorin voldoende ruimte voor hoofd en onderdanen. Achterin is de wagen stukken minder royaal. Vooral langere mensen zijn door de sterk aflopende daklijn de klos. De bagageruimte is met een inhoud van 325 liter echter weer opvallend ruim te noemen. Concurrentie
Renault heeft goed begrepen dat kopers in deze klasse in een tijd van hevige concurrentie heel wat noten op hun zang hebben. De nieuwe Clio is standaard dan ook al heel behoorlijk uitgerust. De goedkoopste Clio gaat zonder verdere aanduiding door het leven en is standaard onder meer voorzien van een airbag, startonderbreking, gordelspanners, klokje, neerklapbare achterbank en zonwerend glas. De Clio RN is slechts 1200 piek duurder, maar steekt veel uitbundiger in de standaard spulletjes. Zo is deze uitvoering bovendien voorzien van een toerenteller, in carrosseriekleur gespoten bumpers, een in ongelijke delen neerklapbare achterbank, centrale portiervergrendeling met afstandbediening en deftiger bekleding. Behalve als RN levert Renault de Clio nog als luxe RT, als super-de-luxe RXE en als sportief getinte SI. De benzinegestookte Clio 1.4 houdt motorisch gezien het midden tussen de 43 kW/60 pk leverende 1,2 liter en de 66 kW/92 pk leverende 1,6 liter viercilinders. Kilometervreters kunnen hun hart ophalen aan de 1,9 liter indirect ingespoten dieselmotor, die een maximumvermogen van 47 kW/65 pk levert. Nuancering
Hoewel de hoogdravende bewoordingen waarin Renault zich over de nieuwe Clio uitdrukt beslist enige nuancering behoeven, dient de tweede generatie van deze compacte Fransoos zonder twijfel als een welkome aanwinst op de markt voor personenwagens beschouwd te worden. De nieuweling steekt deugdelijk in elkaar, is comfortabel geveerd en leent zich behalve voor langere ritten bovendien uitstekend voor een sportief robbertje stoeien. Verder is de auto als Clio 1.4 RN met een prijs van 25.495 gulden gewoon sterk gepositioneerd. Hoewel de nieuwe Renault een paar kleine steken laat vallen, lijkt hij desalniettemin op een succesvolle toekomst af te stevenen. De wagen heeft daartoe meer dan voldoende in zijn mars, maar hij oogt nog te veel als het bedeesde jongetje van de klas. Zijn vormgevers hadden de auto dan ook best wat knapper in het pak mogen steken. |
