Impressie vanuit Bangladesh (2): „En toen lieten ze het pistool zien...”
Regelmatig loopt hij met een houten kruis door de stad. Hij spreekt mensen aan in de bus en deelt Nieuwe Testamenten uit. Soms neemt hij een megafoon mee. Niets lijkt te gek voor de gedreven straatevangelist Yakub.
Hij heeft er alles voor over om moslims over het Evangelie te vertellen. Maar het kost hem ook wat: de moslimmeerderheid staat absoluut niet te springen op het nieuws van Christus.
Yakub wenkt en neemt mij mee door de drukke straten van het bruisende Dhaka. Af en toe kijkt hij wat schichtig om zich heen. Hij voelt zich wat ongemakkelijk om met mij, als blanke westerling, hier te lopen. Ik volg hem door de kleurrijke mensenmassa en langs de ontelbare kleine winkeltjes.
Onder een brug staat hij plotseling stil. „Hier is het gebeurd.” Hij wijst om zich heen. „Ik liep hier en opeens stond er een groep mannen om mij heen. Ik krijg er weer kippenvel van. Ik vertel je er zo meer over.” Hij wenkt en loopt snel verder.
Dochter
Als we even later binnen zijn, hoor ik het hele verhaal. „De moslims wisten alles van mij. Ze wisten dat ik het Evangelie deelde en ze wisten waar mijn dochter op school zat.”
De mannen wilden dat Yakub zou ophouden met het delen van de boodschap van Jezus. „Ik antwoordde dat ik nooit zou stoppen met het delen van het goede nieuws. Nooit. En toen lieten ze mij het pistool zien…”
Het is even stil. De straatevangelist schudt zijn hoofd. Hij lacht en tegelijk zie ik de pijn in zijn ogen. „Ik was vooral bang voor mijn familie. Na de bedreiging ben ik gelijk naar de school van mijn dochter gegaan.”
Inmiddels woont ze een paar jaar in een ander land. „Dat is veiliger. Het doet ontzettend veel pijn, twee jaar geleden zag ik haar voor het laatst.”
Bewogenheid
De gedrevenheid van deze broeder maakt indruk. En roept ook vragen op. Is er niet een andere mogelijkheid –misschien een minder prominente– om dezelfde boodschap te delen? Als ik hem dit voorleg, opent hij zijn hart.
„Weet je, we evangeliseren op heel veel manieren. We bouwen relaties, we plaatsen advertenties. Maar er zijn miljoenen mensen in Bangladesh die Christus nog niet kennen. Ik kan en wil niet anders dan met zo veel mogelijk mensen het nieuws van Christus delen, wat de gevolgen ook zijn. Hij zal Zelf voor de vruchten zorgen.”
De bewogenheid treft mij. Ik bedenk hoe de evangelist ruim vijftien jaar geleden in zijn huiskamer startte. Nu, ruim vijftien jaar later, zijn er meer dan 800 christenen tot het geloof gekomen. Wat zou het betekenen voor Nederland als we meer mensen zoals Yakub zouden hebben?
De situatie van christenen in Bangladesh is afgelopen jaren moeilijker geworden door toenemend radicalisme. Arco van Doleweerd ontmoette namens SDOK lokale christenen. Deze week schrijft hij een sfeerimpressie. Deel 2.