Bij gym komt Oekraïens kind pas echt los
Twee Oekraïense kinderen die hun Nederlandse juf aan het eind van de eerste ochtend een knuffel geven; dát doet Jaap den Hertog, directeur van de Ds. C. de Ridderschool in Nunspeet, goed. „Vertrouwen is de basis, de letters leren komt later wel.”
Ieder kind reageert anders op de plotseling overgang van Oekraïne naar een Veluws dorp, ziet Den Hertog. „Een Oekraïens meisje van een jaar of 12 stond aan het eind van de ochtend al bij de meiden van groep 8 alsof ze niet anders had gedaan. Anderen zijn stiller.”
Zeventien Oekraïense kinderen kregen dinsdagochtend voor het eerst les op de reformatorische basisschool in Nunspeet. De kinderen kwamen ruim tweeënhalve week geleden met een groep van zo’n zestig Oekraïners naar het Veluwse dorp.
Vanaf deze week krijgen de leerlingen les, in eerste instantie twee ochtenden per week. Deze vrijdag schuiven er meer landgenootjes aan. De onderbouwleerlingen gaan naar de Ds. A. van Stuijvenbergschool, de bovenbouwleerlingen kunnen terecht op de partnerschool – de Ds. C. de Ridderschool.
Zonder ver vooruit te blikken, zetten directie, team en vrijwilligers van beide scholen meteen de schouders eronder om de kinderen zo snel mogelijk les te kunnen geven. „We starten met het aanleren van de eerste beginselen van het Nederlands. Daarna kijken we verder”, vertelt Den Hertog.
Lerarentekort
Er was een docent nodig voor de lessen. Lastig in een tijd van lerarentekort, maar de directeuren vonden toch snel vier geschikte mensen. Een juf van school, een oud-collega, een gepensioneerde meester en een zendelinge die nog een jaar in Nederland zal zijn, waren bereid een ochtend op zich te nemen.
Ook het vervoer van de kinderen hebben de twee partnerscholen voorlopig nog zelf geregeld. „We hebben wel voortdurend contact met de gemeente, maar zij krijgt momenteel een lawine aan vragen over zich heen”, vertelt Den Hertog. Vrijwilligers brengen de kinderen nu naar school.
Hoe dit alles bekostigd gaat worden? „We letten nu nog even niet op de financiële kant van de zaak”, vertelt Den Hertog. „Voor twee ochtenden in de week is het zo nog wel te behappen. Op de lange termijn kunnen we natuurlijk wel aan gaan kloppen bij de overheid, want die moet uiteindelijk het onderwijs verzorgen.”
De eerste lesdagen zijn goed verlopen, vindt Den Hertog. „We hebben een taalklasje opgezet. Daar merken we dat de Oekraïense kinderen veel steun hebben aan elkaar.”
De school kan voor praktische ondersteuning onder andere terecht bij het Lowan, een organisatie die ervaring heeft in onderwijs aan nieuwkomers. Op de Nunspeetse scholen liggen er sinds deze week gelamineerde communicatiekaarten in de klas met zo’n honderd plaatjes. Er staan alledaagse woorden op als familie, juf, fruit en boek; in het Oekraïens en het Nederlands. „Zo kom je al een stukje verder”, vertelt Den Hertog. „Maar we communiceren ook via vertaalapps, dat werkt vaak toch sneller.”
Gym
De kinderen kwamen over het algemeen stil en verlegen binnen, zag Den Hertog. „Een jongen zag ik helemaal trillen.”
Veel kinderen kwamen met een trauma aan in Nunspeet. Zo vertelt Den Hertog over een jongetje dat opeens begon te praten. Met de vertaalapp werd duidelijk dat hij een paar keer „kogels” riep.
Met gym sloeg de stemming ten positieve om. „Ik hoorde van collega’s dat de Oekraïners daar pas echt ontdooiden en heerlijk meespeelden met de Nederlandse kinderen.”
Volgens de directeur hoeft het reguliere onderwijs nauwelijks te lijden onder de les aan de Oekraïense kinderen. „De nieuwkomers volgen alleen gym samen met de Nederlandse kinderen. En natuurlijk, opeens zeventien kinderen erbij vraagt iets van het personeel. Maar wij vinden het ook een mooie opdracht.”
