Van alle woorden in de Bijbel behoort ”onderwerping” misschien wel tot de minst populaire. In onze cultuur wordt een houding van onderwerping aan autoriteiten niet gewaardeerd. Het concept wordt alleen maar impopulairder door verzen zoals Efeze 5:22: „Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere.” Maar wanneer dit vers centraal wordt gesteld, kan de indruk ontstaan dat de Bijbel leert dat alleen vrouwen zich dienen te onderwerpen. In werkelijkheid roept de Bijbel ertoe op dat iedereen zich aan iemand onderwerpt. Mannen en vrouwen worden ertoe opgeroepen zich aan de regering te onderwerpen (Romeinen 13:1), kinderen worden ertoe opgeroepen hun ouders te gehoorzamen (Efeze 6:1), kerkleden worden ertoe opgeroepen zich aan oudsten te onderwerpen (Hebreeën 13:7).

Het ultieme bewijs dat onderwerping een Bijbelse deugd is, is dat het door de Heere Jezus Zelf werd beoefend. Christus onderwierp Zich in Zijn aardse bediening aan de Vader tot de dood (Johannes 4: 34; 5:3). Onderwerping is daarom geen vrouwelijke deugd; het is een christelijke deugd.

Goede voorbeeld

Misschien moeten we de manier waarop we denken over onderwerping in de kerk herijken. In plaats van ons te concentreren op slechts één voorbeeld (Efeze 5:22), moeten we alle christenen ertoe oproepen zich te onderwerpen aan de autoriteiten die over hen heersen. En als mannen de leiders in de kerk en thuis willen zijn –een punt dat vaak naar voren wordt gebracht in discussies over gehoorzaamheid– moeten ze het goede voorbeeld geven. Christelijke mannen zouden een voorbeeld moeten zijn van onderwerping aan elke autoriteit waaronder zij staan.

Het is bemoedigend voor vrouwen om te zien dat hun wordt gevraagd iets te doen wat hun leiders opgewekt voordoen. Christelijke onderwerping beïnvloedt ook de manier waarop we ons verhouden tot de bredere cultuur: Doen we voor een toekijkende wereld wat we prediken? Hebben christenen niet geklaagd over het gebrek aan onderwerping aan gezag in onze wereld? Toch zijn het vaak diezelfde christenen die zich niet willen onderwerpen als ze worden geconfronteerd met een overheidsmaatregel waarmee ze het niet eens zijn.

Onderwerping betekent niet dat we blindelings alle richtlijnen van de overheid volgen of dat we iemand gehoorzamen als die ons vraagt te zondigen (Daniël 3:18). Het betekent ook niet dat we niet moeten werken aan een verandering van onze situatie. Maar net zoals vrouwen geroepen worden zich te onderwerpen aan onvolmaakte echtgenoten, worden burgers geroepen zich te onderwerpen aan een onvolmaakte regering. En mannen zouden daarbij het voortouw moeten nemen.

Zelfverloochening

Je onderwerpen is moeilijk. Het is een daad van zelfverloochening. Het ervaren van de moeilijkheid ervan zal ons op zijn beurt meer begrip en mededogen geven voor degenen onder onze leiding. Sterker nog, het leren van de moeilijkheid van onderwerping zal ons een hernieuwd gevoel van dankbaarheid geven voor het lijden van Jezus voor ons. Terwijl Hij in doodsangst was, vroeg Hij Zijn Vader: „Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker van Mij voorbijgaan!” En toch sprak Hij deze woorden van zelfverloochening uit: „Doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt” (Mattheüs 26:39).

Kortom, als wij als christenen onszelf verloochenen en ons onderwerpen aan degenen die gezag over ons hebben, doen we iets christelijks en gedragen we ons als Jezus.

De auteur is directeur van Reformed Theological Seminary in Charlotte, North Carolina, en hoogleraar Nieuwe Testament. 
Bron:

thegospelcoalition.org

.