Journalist Jolyn van der Garde vroeg na de geweldsincidenten op Twitter aandacht voor de context „waar niemand het over heeft.” De „onchristelijke journalist met een streng gereformeerde achtergrond”, zoals ze zichzelf noemt, schetste hoe randstadjournalisten al haar hele leven naar kleine kerkelijke dorpjes komen voor smeuïge quotes. „Dat gaat zelden op een nette manier.”

Van der Garde was in haar jeugd lid van de gereformeerde gemeente in Nederland in Opheusden, vertelde ze maandag in de radio-uitzending van Dit is de dag. Ze weet dus uit ervaring hoe belangrijk de zondag is voor de orthodox-gereformeerde gemeenschappen en dat journalisten alleen al door hun aanwezigheid inbreuk maken op het heilige karakter van de rustdag. Maar het is vooral de voortdurende ongefundeerde en tendentieuze berichtgeving die haar tegen de borst stuit. „Mishandeling, misbruik, incest, sociale achterstand, een onflatteuze vergelijking met tolerante moslims; het kan allemaal, want niemand vraagt dat je neutraal verslag doet van deze groep.”

Volgens Van der Garde is er in de afgelopen twintig jaar geen hoofdredacteur geweest die stond voor „ethische en onderbouwde verslaggeving over religieuzen.” Intussen worden gereformeerden „gehoond en beschimpt door de samenleving. Randstadjournalisten walgen van gereformeerde opvattingen over vrouwen, vaccinaties en homo’s en bejegenen deze mensen daarom met een nauwelijks verholen afkeer.” Die vooringenomenheid werkt door in de berichtgeving.

Van der Garde vindt het dan ook niet raar dat de kerkgangers journalisten negeren. Kinderen van gereformeerden leren volgens haar op jonge leeftijd dat je niet moet praten met de pers. „Journalisten komen immers niet met je praten om het eerlijke verhaal te vertellen. Ze komen om God en het geloof te beledigen en de zondagsrust te verstoren.”

De manier waarop journalisten zich gedragen, zouden we nooit acceptabel vinden voor een synagoge of moskee, schrijft ze. Dat de bom barstte, was te verwachten. „Ziet nou helemaal niemand dat hier een snelkookpan aan spanningen ontstaat met gereformeerden in een machteloze positie ten opzichte van oneerlijke verslaggeving? Week in, week uit?” De journalist is helder over waar ze de grens trekt. Fysiek geweld is onacceptabel. „Maar konden we echt niet zien aankomen dat iemand uit die gemeenschap op enig moment zou knappen?”