Paulus schrijft in Romeinen 13 dat alle ziel onderworpen is aan de machten die over haar gesteld zijn. Want God heeft alle machten ingesteld. Je moet (kanttekeningen Statenvertaling) de overheden niet alleen gehoorzaam zijn, maar hen „ook behoorlijk erkennen en eer bewijzen.” Dat betreft alle zaken die niet strijden met Gods Woord. Volgens de Heidelberger geldt van allen die over mij gesteld zijn dat ik „met hun zwakheden en gebreken geduld hebbe.” Geen andere conclusie is mogelijk dan dat een christenboer thuisblijft als collega’s de straat op gaan.

Dat neemt niet weg dat de overheid de laatste jaren een zwalkend landbouwbeleid gevoerd heeft. Natuurlijk moet de agrarische sector zich voortdurend blijven ontwikkelen. Ze moet zich aanpassen aan nieuwe inzichten over landschapsbeheer en recreatie en getransformeerd worden naar duurzaamheid.

Je mag van de boeren verwachten dat ze beseffen dat een dichtbevolkt land in beweging is, en dat in een verstedelijkt gebied groene ruimte schaars is en broodnodig voor recreatie en natuurbehoud. Dat ze zich realiseren dat nieuwe inzichten over klimaat en milieubeheer leiden tot wettelijke bepalingen, met gevolgen voor de bedrijfsvoering. De overheid heeft echt recht van spreken als ze beperkingen oplegt en maatregelen afkondigt. Ze vertegenwoordigt immers, als het goed is, de wil van het volk.

Het gaat pas mis als een consistent beleid voor de lange termijn ontbreekt. Als op actuele problemen ad hoc gereageerd wordt, met kortetermijnoplossingen. Dat is precies wat zich de laatste jaren heeft voorgedaan. De boeren reageerden op beleidsbeslissingen die weer teruggenomen werden. Ze deden investeringen op basis van wetgeving die enkele jaren later achterhaald bleek te zijn. Daardoor kwamen ze financieel in de problemen. Velen moesten hun bedrijf beëindigen. Anderen worstelen door, soms omdat de schuld te groot is om het bedrijf te verkopen. Geen wonder dat ze de straat op gaan!

Toch is dat geen goede reactie. Natuurlijk mogen de boeren protest aantekenen, door de minister aan te spreken en volksvertegenwoordigers te activeren. Maar wegen blokkeren of de voedselvoorziening in gevaar brengen, gaat in tegen het Bijbelse gezag.

Burgers hebben makkelijk praten. Daarom roep ik mijn medeburgers op tot actie. Niet tegen de overheid, maar voor de boeren. De agrarische sector vormt een klein percentage van de beroepsbevolking. Het beslag op de ruimte is echter erg groot. Vandaar dat ze altijd in het hoekje zitten waar de klappen vallen. Omdat de burgermeerderheid eisen stelt aan de leefomgeving, komen boeren in de knel.

Wij zullen bereid moeten zijn om meer voor onze leefomgeving en voor duurzaamheid te betalen. In de vorm van hogere prijzen voor voedsel en een grotere bijdrage aan de instandhouding van het landschap. Het is niet juist om dit voorstel door middel van protestacties in Den Haag neer te leggen. Wel kunnen onze volksvertegenwoordigers het onder de aandacht van de minister brengen. Uit naam van de burgers.