Europa wacht een hete winter met terugkeer van 5000 IS-strijders
De Syrische Koerden hebben gewaarschuwd dat ze door de Turkse operatie de kampen met IS-strijders niet langer kunnen bewaken. Zo’n 5000 gevangenen daar hebben echter een Europees paspoort.
Het kamp al-Hol herbergt wel zo’n 70.000 leden van Islamitische Staat (IS). Als alle Koerden nodig zijn om te vechten tegen het oprukkende Turkse leger, blijft dit kamp onbewaakt achter. En dan kan iedereen ontsnappen.
Dat betekent dat ook die 5000 Europese jihadisten kunnen terugkeren naar hun eigen land. Ze vormen daar dan een direct gevaar voor de veiligheid.
De Amerikaanse president Trump twitterde opgewekt dat hij er het volste vertrouwen in heeft dat Turkije de controle over de kampen zal overnemen. Dat is een opmerking die op zijn zachtst gezegd getuigt van een ontstellende naïviteit. Naar verluidt zijn reeds honderden IS-strijders ontsnapt en niemand weet waar ze gebleven zijn. Europa kan waarschijnlijk zijn borst nat maken.
Deze gang van zaken brengt de gebeurtenissen na 2003 in herinnering. Toenmalig Amerikaans president George W. Bush verwijderde het regime van de Iraakse dictator Saddam Hussein, in de oprechte verwachting dat de Irakezen het Amerikaanse leger met bloemen zouden verwelkomen. Toch pakte dat anders uit. Al-Qaida veranderde Irak in het centrum van de wereldwijde jihad tegen het Westen en stortte het land bijna in een burgeroorlog.
De VS wisten het gevaar uiteindelijk te bezweren door een bondgenootschap aan te gaan met soennitische stammen in Irak die al-Qaida vervolgens uit hun woongebieden verdreven. Grote aantallen islamitische militanten werden door het Amerikaanse leger gearresteerd en kwamen in Irak in gevangenkampen terecht. Het kamp Bucca werd de meest beruchte gevangenis. Rond 2009 zaten daar zo’n 25.000 islamitische strijders.
President Obama besloot in 2010 alle Amerikanen uit Irak terug te trekken. Als voorbereiding hierop werden deze detentiekampen overgedragen aan de Iraakse regering. Dat gold ook voor Bucca, en de duizenden islamitische radicalen werden vrijgelaten.
Later bleek dat vrijwel de voltallige leiding van IS enige tijd in Bucca had gezeten. Hier werd dus onder de neus van de Amerikanen de fundamenten gelegd voor de latere IS.
Obama’s besluit om Irak te verlaten, kon trouwens rekenen op geestdriftig applaus uit Europa. Vandaag is er geen applaus uit Europa. Integendeel, het maakt zich terecht zorgen, maar is verder machteloos.
President Trump besloot op 6 oktober de Turkse wens om een „veilige zone” te creëren niet langer tegen te werken. De Turkse president Erdogan maakt van zijn hart geen moordkuil. In de bufferzone wil hij de drie miljoen Syrische vluchtelingen onderbrengen die nu in Turkije verblijven. Voorwaarde is natuurlijk wel dat dan eerst de christenen en Koerden die al eeuwen in de regio verblijven, daaruit verdwijnen.
Europa sputterde natuurlijk verontwaardigd. Maar Erdogan wist iedereen de mond te snoeren door te dreigen die Syriërs anders te laten gaan, net als in 2015. Daar wist geen Europees politicus raad mee.
Europa kan weinig anders doen dan deze gang van zaken te accepteren. Met het gevaar dus dat er 5000 jihadisten naar hun thuisland komen.
