Herderin Christien Mouw weg bij Elspeetse schaapskudde
Herderin Christien Mouw (68) is na ruim dertig jaar weg bij de schaapskudde van Elspeet. Door een conflict met de eigenaar, de Stichting Schaapskudde Gemeente Nunspeet (SGGN), zit ze nu thuis.
Ze trok jarenlang met een kudde schapen over de heide van Elspeet en Vierhouten. Nu zit ze sinds een paar weken thuis met haar zes honden. Noodgedwongen, vanwege een conflict met de eigenaar van de schaapskudde. „Vreselijk, ik kan het niet accepteren”, zegt Christien Mouw aan de telefoon. „De schapen zijn me ontstolen.” Op de achtergrond klinkt het geblaf van een hond. „Sorry, dat is één van mijn puppies. Ben ik nog te verstaan?”
Regels
Mouw hoedde jarenlang samen met haar man, de bekende Elspeetse herder Cos Mouw, de schaapskudde. Als hij moet stoppen vanwege gezondheidsproblemen, wordt de kudde eigendom van de Stichting Schaapskudde Gemeente Nunspeet. Mouw blijft in dienst als hulpherder en na haar 65e als vrijwilliger. Tot de stichting haar in december 2018 vraagt haar werk stop te zetten.
Voorzitter Jan van Unen van de Stichting Schaapskudde Gemeente Nunspeet zegt dat het bestuur dit besluit heeft genomen vanwege wrijving over het beleid. „Christien Mouw kon niet mee met de nieuwe regelgeving.”
De schaapskudde heeft nu ruim een jaar een nieuwe hoofdherder. Samen met deze herder heeft de stichting het beleid aangepast aan de nieuwe wet- en regelgeving, onder andere op het gebied van hygiëne en voeding. „Vroeger waren die regels er niet, maar nu moet een schaapskudde voldoen aan bepaalde eisen”, zegt Van Unen. „Net als op een boerderij, daar moet je als boer ook voldoen aan de wetgeving. Ik snap best dat dit voor Christien lastig is, omdat die regels er vroeger niet waren. Maar ze moet zich er wel aan houden.”
Uiteindelijk zag het bestuur volgens Van Unen geen andere oplossing dan het ontslag van Mouw. „De kwestie speelt al een tijd. We hebben van alles geprobeerd, maar het liep niet meer. Als je een team hebt waar iedereen naar links gaat en één iemand wil naar rechts, dan moet je als bestuur ingrijpen.”
Concrete voorbeelden over het conflict binnen het team wil Van Unen niet geven. „Dat is een zaak tussen de herder en het bestuur. Ik vind het belangrijk om discreet te blijven op dat gebied.”
Lammertijd
Christien Mouw heeft wel een voorbeeld. Zo werd ze tijdens de lammertijd vorig jaar gevraagd te helpen bij een moeilijke bevalling. „Ik ben er meteen naartoe gegaan. Buiten de kooi hoorde ik het schaap al schreeuwen.”
Het lammetje kwam uiteindelijk gezond ter wereld, maar Mouw kreeg later het verwijt dat ze zich niet aan de hygiëneregels had gehouden. „Ik had volgens het protocol eerst een overall aan moeten doen en mezelf moeten ontsmetten. Maar daar denk je toch niet aan in een noodgeval? Dan was het moederschaap ondertussen dood geweest, als ik dat had gedaan.”
Een ander voorbeeld: dat het licht in de schaapskooi volgens de nieuwe regels om elf uur ’s avonds uit gaat en om zes uur ’s ochtends weer aan. „Maar het is weer bijna lammertijd. Wat gebeurt er als een schaap ’s nachts moet bevallen en het gaat niet goed? Dan ligt het schaap daar urenlang te creperen van de pijn.”
Geëmotioneerd: „Als herder moet je er altijd voor je schapen zijn, al is het midden in de nacht. Dan zijn regels toch niet belangrijk?”
Mouw krijgt veel reacties van mensen uit haar omgeving op haar vertrek. „Ik krijg berichten en telefoontjes en mensen staan hier zelfs aan de deur om te zeggen dat de heide zo leeg is zonder mij en dat ze me missen. De steun doet me goed.”
Afscheid
Van Unen betreurt de gang van zaken rondom het vertrek van Mouw. „Ik had het liever anders gezien. Christien is een begrip hier in de omgeving en ze heeft veel voor de kudde betekend. Ik had het mooier gevonden om op termijn netjes afscheid van haar te kunnen nemen, met alle egards die daarbij horen. Maar we kunnen de gang van zaken helaas niet meer veranderen.”
Een terugkeer naar de kudde zit er waarschijnlijk niet in, al hoopt Christien Mouw daar wel op. „Ik heb nooit een seconde het gevoel gehad dat ik los ben van de kudde. Ik wil terug naar de schapen en weer samen met hen over het veld zwerven. Dat doe ik het liefst.”
Christien Mouw verzorgde vijf jaar lang een column op de natuurpagina van het Reformatorisch Dagblad in de bijlage Pluspunt. Vaak schreef ze over haar “schaapjes”. Een paar voorbeelden:
