Ook de Indiase gezondheidsdeskundige dr. Pratibha Milton maakt zich zorgen over het wel en wee van precies deze groep allerarmsten. „Deze mannen en vrouwen hebben eerder hun dorpen verlaten om als dagloners in steden werk te zoeken, nu kunnen ze daar geen kant meer op.” Omdat ze nu in hun geboortedorp beter af zouden zijn, proberen dagloners terug te gaan, maar vanwege de lockdown is dat verboden. Zo’n uittocht zou immers het virus ongekende kansen geven zich te verspreiden. De afgelopen weken zijn Milton en haar medewerkers druk doende geweest voedsel aan deze gedupeerden te verstrekken.

Milton is onderdirecteur van de Emmanuel Hospital Association (EHA), een Indiase organisatie met een christelijke identiteit. De EHA komt in de meest afgelegen gebieden van India de allerarmsten te hulp, onder meer met medische zorg. De organisatie runt 19 ziekenhuizen, die in alle hoeken van India zijn te vinden. Een van de geldschieters achter EHA is de ontwikkelingsorganisatie Tear in Nederland.

Deuren dicht

Naast het reguliere werk van een doorsnee ziekenhuis, hebben verschillende EHA-ziekenhuizen er een extra taak bijgekregen: opvang van coronapatiënten. Milton laat weten dat veel andere ziekenhuizen het tegenovergestelde doen: die sloten hun deuren uit angst voor besmetting van personeel en patiënten.

Toch is het niet zo dat de instellingen nu al worden overspoeld met coronapatiënten – de toestand in India lijkt daarvoor nog positief. Vrijdag lag het aantal vastgestelde besmettingen op 23 duizend. Het aantal doden zou 718 bedragen. De vraag is of daarmee de echte werkelijkheid is weergegeven, want in India wordt nog nauwelijks getest. Op een bevolking van meer dan 1 miljard lijken de genoemde aantallen niet realistisch.

Intussen is de Indiase regering onverbiddelijk in het handhaven van de lockdown. Boodschappen doen is nog een van de weinige activiteiten waarmee een Indiër zich de politie van het lijf houdt. Andere redenen vallen onder de categorie ”smoezen” en leiden geheid tot een pak rammel.

Niet overal heeft de politie zulke losse handjes. Zo meldde de Indiase krant Indian Express vrijdag dat de politie in Tiruppur, in de zuidelijke deelstaat Tamil Nadu, drie jongens aansprak die de lockdown aan hun laars lapten. Prompt werd het drietal meegenomen naar een gereedstaande ambulancewagen waarin een „ernstig zieke coronapatiënt” lag, althans dat werd de drie voorgehouden. „Of de heren plaats wilden nemen, naast de patiënt,” was het verzoek. Ondanks verzet werden ze de wagen ingestopt, en wat volgde was een korte rondrit in de ambulance. „De jongens smeekten te mogen uitstappen”, meldde de politie later, maar dat was tevergeefs. Na een tochtje van een halfuur vonden de agenten het welletjes: de wagen stopte, het portier ging open en de jongens mochten gaan.

Coronajihad

Intussen is de toestand in India natuurlijk niet om lacherig over te doen. Ernstig is bijvoorbeeld de hetze tegen moslims, die ervan worden beschuldigd moedwillig het virus te hebben verspreid onder Indiase hindoes. Ze zouden een „coronajihad” zijn begonnen tegen hun hindoes-landgenoten.

Helemaal uit de lucht gegrepen is het verband tussen islam en corona niet. Zo bezochten begin maart zo’n vierduizend moslims uit binnen- en buitenland een internationale conferentie in het stadje Nizamuddin, even ten zuiden van Delhi. Het tijdstip bleek al snel ongelukkig gekozen, want onder de congresgangers bleken corona-besmette mensen te zitten. Met name notoire moslimhaters binnen de radicale hindoepartij BJP grepen hun kans om moslims verdacht te maken en hen van een heilige virusoorlog te beschuldigen. Al gauw ging het gerucht dat moslimmarktkooplui hun groenten eerst bespuugden alvorens die te koop aan te bieden. De gevolgen van deze hetze bleven niet uit. Zo worden moslims die melk, groente of vlees verkopen, uit vrees voor besmetting geboycot.

Belaagd

Er zijn meer bevolkingsgroepen die het moeten bezuren, medisch personeel bijvoorbeeld. Milton heeft verhalen gehoord van verplegers en artsen die door plaatsgenoten werden belaagd toen ze naar huis wilden gaan. De angst dat medisch personeel vanuit het ziekenhuis virussen de wijk binnenhalen zit diep en leidt tot agressie.

En dan is er nog het stille, ongeziene lijden, in dichtbevolkte sloppenwijken bijvoorbeeld. „Wat gebeurt er in al die krotjes? Vaak zitten er twee families bovenop elkaar in een kamertje, dus onderling afstand houden is onmogelijk.”

Ze noemt verder de stijgende temperatuur in India. „Als het straks hier 45 graden Celcius is en mensen nog steeds in hun hutjes opgesloten zitten, dan vrees ik er ernstige gezondheidsproblemen.”