Ongeveer eens per week lopen we langs onze ouders in hun appartement in Capelle aan den IJssel. Zij gaan dan op hun balkon op de eerste verdieping staan. Vanaf straat zwaaien we en maken we een praatje. Donderdag vroeg ik mijn vader bijvoorbeeld wanneer hij begint met nierdialyse. We hadden het ook even over het schoolwerk van de kinderen en met welke vriendjes ze hebben gespeeld.

Pas was Arne, onze oudste, jarig. Hij appte oma Moerkerken dat hij een nieuwe camera had gekregen. Die camera past ook op zijn telescoop. Arne heeft veel interesse in het heelal. Nu kan hij zijn foto’s alleen even appen naar oma. Maar het liefst wil hij naast opa en oma op de bank zitten en de foto’s in groter formaat laten zien. Gelukkig kunnen we nu zo nog wat contact hebben met mijn ouders. Al voelt het natuurlijk niet compleet.

We brengen als gezin ook raamvisite bij mijn broer Jan en zus Anneke. Beiden zijn verstandelijk beperkt en wonen elk in een afzonderlijke woon-zorglocatie in Capelle aan den IJssel. Mijn zus verschijnt in de deuropening en dan maken we een praatje. Vaak komen andere bewoners ook even voor hun raam. Ze vinden het leuk dat er mensen langskomen.

Mijn vrouw en ik hebben het vaak over de coronacrisis. Wat heeft die ons te zeggen? We willen zo snel mogelijk terug naar hoe alles was. Maar ik denk dat het belangrijk is dat er ook iets verandert. Persoonlijk zie ik de crisis niet zozeer als een oordeel van God, maar wel als een tuchtmaatregel van Hem. Zijn slaande hand heeft tot doel dat we terugkeren naar de Heere en Zijn dienst.”

serie

Raamvisite

Op visite gaan is in deze crisistijd vaak lastig. Maar een raambezoek kan doorgaans wel. Deel 4 in een serie. Dinsdag deel 5.