De wekker gaat in het huis van Antje van Wetten (39) maandagmorgen gewoon rond half zeven. Ietsje later dan wanneer haar kinderen wel naar school gaan. „Ze slapen nooit uit”, lacht Van Wetten.

De Nieuw-Beijerlandse roept ’s ochtends het complete gezin –drie meiden, twee jongens– bijeen voor een familievergadering. Daar bespreken ze met elkaar hoe ze het de komende drie weken gaan rooien. Resultaat: een klusjeslijst, een doe-lijst voor de vrije tijd en een dagrooster.

Maandag is een opstartdag; dinsdag gaat het regime echt in, zegt Van Wetten. Elk kind maakt in zijn eigen kamer het huiswerk. Niet aan de keukentafel: dan storen ze elkaar te veel. „Ik weet nog niet of ik tussendoor een rondje doe voor vragen of ze daarvoor naar beneden laat komen.”

De oudste zoon en dochter zitten op het voortgezet onderwijs, de anderen, behalve het jongste zoontje, op de basisschool. Van Wetten kreeg voor haar dochter Rianne uit groep 6 een brief van de leerkracht met voor drie weken lang opdrachten. Zoon Jacco (11), die in de tweede van het middelbaar onderwijs zit, krijgt huiswerk via SOM, een digitale leeromgeving. „Daar moet hij zijn opdrachten ook weer inleveren. Zodat de docenten het kunnen controleren.” De docenten zijn tijdens de normale lesuren per mail of per telefoon beschikbaar voor vragen.

Van Wetten vindt het „een logische stap” dat de scholen dicht moeten. „De overheid probeert de besmetting zo laag mogelijk te houden.” Haar onderwijsachtergrond –ze heeft pabo gedaan en is nu IB’er– werkt nu in haar voordeel, denkt ze. „Ik zie er niet echt tegenop om thuis onderwijs te geven.”

Zon

Ook Jantina Roubos (36) uit Oud-Alblas bekijkt het van de positieve kant. Terwijl haar kinderen Jarno (11) en Anneli (9) buiten spelen, heeft zij even tijd om aan de telefoon te komen. „Ik ben blij dat de zon schijnt. Nu zitten de kinderen thuis en krijg je zulk weer cadeau. God is goed.”

Roubos, die geregeld weekenddiensten draait in een verpleeghuis, probeert zoveel mogelijk structuur aan te brengen nu de kinderen geen normale schooldagen hebben. „Om negen uur zaten ze aangekleed aan tafel.” Ze zoekt zelf werkbladen op internet, „van wat ik denk dat hun niveau is.” De school komt als het goed is over enkele dagen met opdrachten.

Ze verwacht niet dat haar kinderen een achterstand gaan oplopen door deze paar weken schoolvrij. „Jarno en Anneli kunnen goed zelfstandig werken. Ik heb nog geen moeilijke vragen hoeven beantwoorden. Ze vinden het vooral gezellig om les te krijgen van hun moeder. Ik weet natuurlijk niet of dat over twee weken nog zo is.”

Het huishouden staat deze dagen op een lager pitje, bekent Roubos. „Net heb ik snel gestofzuigd. Ik heb al gezegd: Ik help jullie, dus moeten jullie mij ook helpen. Eind van de week zal er wel een grote opruiming gehouden moeten worden in huis.”

Risico

De woonkamer van Jantine Hoekstra (29) uit Urk wordt sinds maandag omgetoverd tot klaslokaal. Ze hoort vrijdag al dat de school van haar zesjarige zoon dicht zou gaan. Matthias, geboren met een open ruggetje en verlamd vanaf zijn navel, volgt speciaal onderwijs. „Die leerlingen lopen door hun kwetsbare gezondheid extra risico.”

De school heeft zich goed voorbereid op de sluiting, vindt Hoekstra. „Iedere leerling kreeg een tas met schoolboeken en schriften mee. En een schema met wat ze de komende weken kunnen gaan doen. De opdrachten zijn niet verplicht en kunnen in het eigen tempo.”

De kinderen krijgen aanvullende lesstof via het Klasbord, een digitale leeromgeving. De oefeningen zijn toegespitst op het thuisonderwijs, vertelt Hoekstra. „Vandaag was de opdracht: noem samen met je moeder op in welke voorwerpen in huis een sch zit.” Zusje Rebekka van drie doet de opdrachten vrolijk mee.

Voor Hoekstra heeft het verplicht thuis zitten van Matthias een onverwachts mooie kant. „Normaal gesproken is Matthias tussen kwart voor acht en kwart voor vijf weg. Als hij thuiskomt, is het eten, hem verzorgen en dan naar bed. Nu hebben we extra tijd met elkaar.”