Leeftijd: 25

Woonplaats: Rotterdam

Gevolgde opleiding(en): vmbo, mbo verpleegkunde op het Hoornbeeck College, cardiologieopleiding, hbo verpleegkunde op Avans Hogeschool in Breda

Beroep(en): vrijwilliger bij Mercy Ships, cardioverpleegkundige bij het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht

„Van jongs af aan wilde ik verpleegkundige worden. Mijn oma heeft een groot deel van haar leven als verpleegkundige gewerkt. Ze vertelde daar vaak mooie verhalen over. En vroeger speelde ik geen schooltje, maar ziekenhuisje. Toch heb ik wel getwijfeld over de opleiding die ik zou gaan doen. Ik wist al lang dat ik in de zorg wilde werken, maar zou ik het leuk vinden? Wegens gezondheidproblemen heb ik een aantal keren in het ziekenhuis gelegen. Toen wist ik dat ik in de verpleging wilde werken. Ik heb gebeden of dit de juiste opleiding voor mij was. Uiteindelijk heb ik de mbo-opleiding verpleegkunde aan het Hoornbeek College gedaan. Dat is een vierjarige opleiding waarbij je kunt kiezen voor twee routes: werken en leren of fulltime naar school met stages. Ik heb voor het laatste gekozen, omdat ik toen nog aan het herstellen was en weinig energie had. Daardoor was fulltime naar school en volledige dagen werken niet altijd mogelijk. Voor mijn opleiding liep ik stage in ziekenhuizen in mijn omgeving en in Antwerpen. Verder heb ik een cardiologieopleiding aan het Albeda College in Rotterdam gevolgd, waardoor ik nu mijn werk als cardiologieverpleegkundige kan doen. Toen ik m’n diploma op zak had, was het lastig om een baan in een ziekenhuis te vinden. Vanaf mijn diplomering tot en met vorig jaar heb ik bij verschillende ziekenhuizen als flexwerker gewerkt. Verder ben ik een paar maanden met Mercy Ships naar het buitenland geweest. Een jaar geleden kwam ik op de observatoriumafdeling in het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht te werken. Ik houd van afwisseling en op deze afdeling komen er patiënten met verschillende klachten en problematieken langs. De helft van de bedden is Eerste Hart Hulp, daar liggen cardiologiepatiënten. De andere helft van de bedden is observatorium. Daar liggen neurologie- en cardiologiepatiënten, maar ook interne en psychiatrische patiënten. Terwijl ik mijn diensten draai, komen er spoedpatiënten binnen.

Op deze afdeling moet je stressbestendig en flexibel zijn en een hart voor mensen en voor de zorg hebben. Ik vind het mooi om de patiënten rust te geven en uit te leggen wat we hier doen. We doen ons best, maar soms loopt het anders dan je hoopt en overlijdt er een patiënt. Ieder overlijden is heftig. Het kan abrupt zijn, bijvoorbeeld als gevolg van een acute hartstilstand. Maar soms komt er iemand binnen van wie je wéét dat hij gaat overlijden. Als de patiënt of de familie dat bewust meemaakt, is dat extra moeilijk. Vaak kan ik professioneel omgaan met zulke situaties. Maar laatst was er een patiënt die rechtstreeks uit de goot kwam en niemand had. We konden niets voor hem doen en hij wilde niet gereanimeerd worden. Er was geen familie bij hem. Ik stond erbij en zag de doodsstrijd in zijn ogen. In zulke situaties bid ik in gedachten voor de patiënt. En voordat ik naar mijn werk ga, bid ik altijd voor de patiënten, mijn collega’s en voor mezelf.

In mijn werk maak ik ook mooie dingen mee. Zo was er een patiënt die slecht nieuws had gekregen. Zijn familie wilde dat hij nog van alles zou proberen, maar zelf zag hij dat niet meer zitten. Hij vertelde: „Ik ben oud en hierna komt nog een beter leven.” Hij bezat iets waar ik jaloers op werd. Ik begreep hem in zijn keuze. Toen hij wegging uit het ziekenhuis gaf hij me een hand en zei: „Gods zegen op je werk.” Dat raakte me.”