Vooruitgang in een sloppenwijk
Voordat bankemployee Laurien Meuter de stichting Tiny Miracles oprichtte, leidden meisjes in een sloppenwijk in Mumbai een uitzichtloos bestaan, vol armoede en prostitutie. Hoe dat in negen jaar tijd veranderde, liet ze deze woensdagmorgen aan het Nederlandse koningspaar zien.
Vanachter het gaas voor de openingen in de grauwe woonkazernes gluren bewoners nieuwsgierig naar buiten. Koning Willem-Alexander en koningin Máxima beginnen de derde dag van hun staatsbezoek aan India met een onderwerp dat de vorstin ook vanuit haar functie bij de Verenigde Naties na aan het hart ligt: kanslozen ongekende kansen bieden. Kans op onderwijs, werk en een beetje spaargeld.
Direct nadat het vliegtuig met het koninklijk paar in het vroegere Bombay landt, gaat het door de immense stad –met zo’n 20 miljoen inwoners de grootste van India– naar een sloppenwijk. De Indiërs kunnen het niet laten om zich ook daar zo voordelig mogelijk te presenteren: zoals in New Delhi krottenwijken soms door groene doeken aan het zicht onttrokken waren, blijkt hier een van de muren de afgelopen nacht nog even gewit te zijn. Op het rode poeder waarmee de straat is schoongemaakt, ligt een hond onverstoorbaar te slapen, bedekt door vliegen. Als hij ontwaakt, schudt hij de stofwolk van zich af.
Schilderijen
Een steil, ijzeren laddertje leidt naar het opleidingscentrum dat Tiny Miracles –letterlijk: kleine wonderen– hier opzette. In de drukkende hitte zitten meisjes glunderend achter hun naaimachine. Ze vouwen dik papier waarop kunstwerken uit Nederlandse musea zijn afgebeeld en naaien er een tas of lampenkamp van. Trots wordt Vermeers ”Meisje met de parel” onder de naaimachine doorgehaald.
De meisjes leren een vak, verdienen wat geld, en leren daarmee om te gaan: een deel gaat op de bankrekening die voor hen is geopend, de rest is voor onderwijs en medische kosten. Kansen die hun ouders en grootouders vaak nooit kregen – ook zij worden bij het project betrokken „om een verandering in denken te bewerkstelligen”, zoals Meuter het noemt.
Ondanks de troep, de verslaving, de naargeestige omstandigheden die ze in de hoerenbuurt aantrof, zag ze kansen. Na een jaar had ze al veertig meisjes op haar school. Inmiddels werkt Tiny Miracles in drie wijken, met in totaal zo’n tweeduizend mensen. De initiatiefneemster noemt het vorstelijke bezoek de kroon op haar werk.
Haar gasten dalen de ladder af –de koningin achterstevoren– en lopen naar het schoollokaaltje een paar meter verderop. Het is slechts enkele vierkante meters groot; een buitenmuur is er niet. Juf en leerlingen –op een kleed op de grond– beantwoorden de vragen die het koningspaar hun stelt.
Samenwerking
Zoals elke dag van het staatsbezoek is ook deze er één van contrasten. Na de lunch is het tijd voor bijeenkomsten op prachtige locaties langs de oceaankust. Opnieuw staat de toenemende samenwerking tussen India en Nederland centraal. Al zo’n tweehonderd Indiase bedrijven hebben een vestiging in ons land. Nederland heeft de grootste Indiase gemeenschap van het Europese vasteland: 235.000 mensen.
Later in de middag krijgt de maritieme educatie aandacht. Op het dak van een groot hotel, met zicht op zee. Professor K. M. Sivakholundu vertelt hoe dit onderwijs in India vorm krijgt. Haveneconoom dr. L. van der Lugt doet vanuit Nederland een duit in het zakje. In aanwezigheid van het koningspaar worden samenwerkingsovereenkomsten ondertekend.