Afgelopen vrijdag kwam de SGP met een wetsvoorstel tot wijziging van de abortuswet. Artsen moeten ongewenst zwangere vrouwen beter informeren over hun keuzemogelijkheden. Alternatieven voor abortus bij een ongewenste zwangerschap worden nu niet of nauwelijks besproken. Bij Er is Hulp, de hulpverleningsafdeling van Schreeuw om Leven, ervaren we bijna dagelijks dat vrouwen onder druk staan van hun omgeving. Soms zelfs onder grote druk. Ruimte voor alternatieven is er bijna niet. En dan willen PvdA en GroenLinks dat de abortuspil beschikbaar komt via de huisarts. Volgens hen zou dit een veilige en eenvoudige manier van aborteren zijn. De abortuspil lijkt steeds meer een snelle eenvoudige oplossing die de vrouwen thuis kunnen uitvoeren.

Maar de pil is niet zo onschuldig als hij eruit ziet. Voor het kind zijn de gevolgen uiteraard desastreus: het overleeft de pil niet. Maar ook voor de vrouw is gebruik van de abortuspil vaak belastender dan een ‘gewone’ abortus. Er zijn meer complicaties dan bij een gewone abortus en het is voor de vrouw vaak een traumatische ervaring doordat zij haar dode kind ziet. Afgezien van het feit dat wij abortus überhaupt afwijzen, zou dat te denken moeten geven.

Set

De term ”abortuspil” klopt eigenlijk niet want het gaat om een set pillen. De eerste pil blokkeert het groeihormoon voor het kindje. Een volgende set van vier pillen dient om de baarmoeder te laten samentrekken waardoor het kindje wordt uitgedreven. In Nederland wordt deze behandeling officieel toegepast tot negen weken zwangerschap (na de laatste menstruatie). Vrouwen die bij onze afdeling Er is Hulp aankloppen, geven echter aan dat deze abortusmethode zelfs tot elf weken wordt gebruikt in abortuscentra. De Nederlandse organisatie Women on Waves vermeldt op haar website dat de abortuspil rustig tot twaalf weken kan worden toegepast.

Niet alleen in Nederland, maar ook wereldwijd, zien we dat de laatste jaren de abortuspil steeds vaker wordt toegepast. In Amerika zijn meerdere studies gedaan naar de gevolgen van de abortuspil. En die zijn niet mals. Zo bleek bij het bestuderen van de medische gegevens van 22.000 vrouwen die hun zwangerschap met behulp van de abortusspil hebben afgebroken dat zij vier keer zo veel complicaties hebben als vrouwen die een ‘gewone’ abortus onder- gingen. Een op de zes vrouwen heeft te maken met ernstige bloedingen. Bij meer dan drie op de vijftig vrouwen blijkt de abor- tus niet volledig te zijn en alsnog een ‘gewone’ abortus noodzake- lijk. Zes andere onderzoeken ge- ven vergelijkbare resultaten, zo meldde LifeSiteNews afgelopen week.

Naast de medische complicaties komen vrouwen door deze methode vaker in psychische problemen terecht. De reden hiervoor is dat bij de gebruikelijke abortusmethoden in een abortuscentrum het iemand anders is die hun kindje doodt, namelijk de abortusarts. De zwangere vrouw heeft zelf weliswaar de beslissing genomen (als ze tenminste niet onder druk van anderen stond om te ‘kiezen’ voor abortus), maar de uitvoering gebeurt door een ander. Daarbij zal de zwangere vrouw nooit haar geaborteerde kindje te zien krijgen. Of de in stukken geknipte delen daarvan die uit haar baarmoeder zijn verwijderd. Dat is namelijk –ook volgens abortusartsen– een traumatische ervaring die ze vrouwen willen besparen.

Minimensje

Bij de abortuspil is het echter de vrouw zelf die het grootste deel van de abortus uitvoert. Zij moet zelf de tweede set pillen inbrengen, waardoor ze nog meer betrokken is bij de dood van haar kindje. Ook al waarschuwen abortuscentra ervoor om niet in het toilet te kijken nadat het kindje is uitgedreven, toch doen veel vrouwen dat. En daar zien ze dan hun eigen minimensje liggen. Met vaak al duidelijke armpjes, beentjes en oogjes. De vrouw realiseert zich op dat moment dat zijzelf haar kindje heeft gedood. Geen klompje cellen of vruchtzakje of stukje weefsel, zoals hun is voorgehouden, maar een kindje, zoals ze nu met eigen ogen kunnen zien.

Helemaal schrijnend wordt het als vrouwen er later achter komen dat zij de abortus tot na inname van de eerste pil nog terug konden draaien. Nieuwe cijfers uit Amerika tonen aan dat 68 procent van de vrouwen die na het innemen van de eerste pil de ”abortuspilstopper” innamen, alsnog zwanger blijft. De abortuspilstopper wordt ook door Schreeuw om Leven aangeboden aan vrouwen die spijt hebben na inname van de eerste pil.

Schuldgevoel

Kortom: vrouwen worstelen regelmatig met een enorm schuldgevoel na hun abortus door middel van de abortuspil. Het voorstel om de abortuspil voortaan via de huisarts te verstrekken, is dus geen vooruitgang, maar kortzichtig en ongewenst. Vrouwen worden er niet mee geholpen, maar worden er dieper de problemen door ingedrukt.

Laten we liever werk maken van echte hulp en het aanbieden van alternatieven. Daarvoor is het nodig te kijken naar de problemen achter een abortusoverweging. Immers, een abortusoverweging voorkomt géén mogelijke zwangerschap, maar de uitkomst van de overweging maakt de betreffende vrouw en man wél ouders van of een levend, of een dood kindje.

Wat kunt u doen? Neem deze problematiek mee in gebed, zowel persoonlijk als in uw gemeente. Bid voor de vrouwen in nood. Bid ook voor de hulpverleners die dagelijks te maken hebben met vrouwen in nood tijdens hun abortusoverweging of bij de verwerking van een abortus.

De auteur is directeur van stichting Schreeuw om Leven. De VBOK is een petitie gestart tegen verstrekking van de abortuspil door de huisarts: http://sol-leef.nl/petitie-abpil.