Het is het derde jaar dat het Israëldeputaatschap van de Gereformeerde Gemeenten een vrouwenmorgen organiseert. Meer dan 700 vrouwen luisteren dinsdag in Woerden naar het getuigenis van Eti Zadok en de dagopening van de plaatselijke predikant, ds. W. A. Zondag.

In zijn openingswoord moedigt ds. Zondag de vrouwen aan om te lijken op de Syro-Fenicische vrouw. Zij viel neer aan de voeten van Jezus, al was ze zelf geen jodin. „Met Zijn woorden zet Jezus voor haar de deur op een flinke kier. Hij vergelijkt haar met een hondje. Hij gebruikt daarvoor niet het woord dat in Israël gebruikt werd voor onreine straathonden, maar een verkleinwoordje dat de huisdieren bij de heidenen betrof. Het is een speelkameraadje, dat bij de tafel staat te bedelen tot een van de kinderen een korstje naar hem toe gooit. Het is voor deze vrouw niet moeilijk om in Jezus’ woorden de nodiging toe te passen. Ze weet dat een klein brokje al genoeg is. Wat een groot geloof heeft deze vrouw. Een groot geloof is niet hetzelfde als een groot verhaal. Een groot geloof is dat je niet zonder Jezus kunt.”

In haar toespraak vertelt Eti Zadok dat er een verschil bestaat tussen de formele lijn die de staat Israël aanhoudt ten opzichte van Messiasbelijdende joden, en de openheid die er is in de samenleving. „We kennen joodse mensen die niet mochten immigreren naar Israël vanwege hun geloof in Christus. Tegelijk kunnen we vrijer getuigen. Er staat een generatie jonge, vrijmoedige christenen op. Zij hebben invloed in het leger, in de handel, op allerlei cruciale posities. Ik wil geen al te rooskleurig beeld schetsen, maar ik zie daarin wel een duidelijk verschil met veertig jaar geleden. Toen hadden we als gemeenten echt met vervolging en achterstelling te maken.”

Eti Zadok werkt met haar man David sinds 2013 in de gemeente Grace and Truth in Kanot. Hun kinderen gaan naar een seculiere school. „Er is geen andere keuze. Maar de Heere bewaart onze kinderen. Als ze thuiskomen, begin ik mijn ‘detoxprogramma’. Ze vertellen wat ze hebben gehoord en meegemaakt. Ik luister en geef hun de liefde en de steun die ze zo nodig hebben.”

Verbondenheid

Op de vraag of het voor haar christen-zijn uitmaakt dat ze joodse wortels heeft, zegt Zadok: „In Christus zijn we gelijk, of we nu jood of heiden zijn. Wel heb ik door mijn jood-zijn meer aansluiting bij de joodse mensen en voel ik me meer verbonden met het land. Dat er wereldwijd allerlei Messiaanse bewegingen zijn die zich aangetrokken voelen tot het jodendom, weet ik ook. Soms nemen ze zo veel tradities over dat ze bijna niet te onderscheiden zijn van een joodse gemeente. Thorarollen zijn mooi en het vieren van joodse feesten is ook mooi, maar staat Christus centraal? We vieren de joodse feesten mee omdat we in Israël wonen, maar we stellen Christus in het middelpunt. Hij is mijn Redder, het centrum van mijn bestaan.”

Liedbundel Hodu l’Adonai gepresenteerd

Op de Israëlvrouwenochtend zong het Israëlprojectkoor een aantal Hebreeuwse teksten uit de bundel ”Hodu l’Adonai” (Looft de Heere). De liederen die erin staan worden gezongen in Messiasbelijdende gemeenten in Israël. Het zijn letterlijke Bijbelteksten, soms met een kleine toevoeging. Aan de bundel werkten muziekdocente Mariëlle Heidekamp en Marita Dekker, die met haar man Maarten voor het deputaatschap voor Israël uitgezonden is naar Nazareth. In de gemeente waar het echtpaar Dekker werkt worden veel liederen gezongen uit de bundel ”Fruits of Zion”. Marita Dekker: „Joodse mensen zullen deze muziek herkennen. Sommige melodieën zijn al oud en hebben een typisch joodse sfeer.”