Maar daar bleef het niet bij. De jongemannen verlangden toegang tot de flats van hun vrouwelijke medestudenten. Volgens het vertrouwde Franse fatsoen kon dit niet. Maar de studenten eisten het. Want de seksuele moraal was hard bezig te veranderen. De studenten waren niet meer van het burgermansfatsoen.

In mei 1968 kwam Frankrijk tot stilstand. De arbeiders sloten zich aan bij de studenten en legden het werk neer. In de boekjes staat dat het de grootste staking uit de geschiedenis van het land is geworden. Op den duur was zelfs de benzinepomp dagenlang dicht.

In veel landen waren jongeren onrustig. Het protest hing in de lucht, zo heet dat dan. Overal legden de studenten hun eigen accenten.

Parijs leverde de ‘mooiste’ foto’s op van brandende auto’s en schreeuwende jongeren. Maar strikt genomen kwam Parijs achteraan. In Amsterdam, Berlijn en Frankfurt was het allemaal al lang achter de rug. In Londen gebeurde nauwelijks iets. En wat er in Praag aan de hand was, ging over iets anders.

En toch draaide het allemaal om hetzelfde. De jaren zestig hebben de wereld onherkenbaar veranderd. Het werd nooit meer zoals het was.