De Israëlische premier Netanyahu lijkt niet voor zo’n oorlog terug te deinzen. Afgelopen week was hij in elk geval stevig op dreef. Ten eerste: hij hield een opzienbarende multimediapresentatie.

Voornaamste conclusie: Iran liegt over zijn kernwapenprogramma. Ten tweede: Netanyahu lanceerde een aanval op een Iraanse basis in Syrië waarbij 200 raketten vielen en een tiental Iraniërs omkwam. En ten derde: hij loodste een wet door het parlement waardoor hij nu de bevoegdheid heeft om in zijn eentje de oorlog uit te roepen. Meer dan de goedkeuring van de minister van Defensie is niet nodig.

Het roept de vraag op: wil Netanyahu eindelijk afrekenen met de Iraanse dreiging? Dat zou zomaar kunnen. Er zijn verschillende redenen waarom Netanyahu nu misschien wil doorpakken.

Ten eerste: hij heeft de publieke opinie in Iran aan zijn kant. Veel Iraniërs staan heel kritisch ten opzichte van het regime. Er zijn al maanden aanhoudende protesten tegen de regering, onder meer omdat zij niet goed kan uitleggen wat het land eigenlijk doet in Syrië en waarom dat zo veel Iraanse levens vraagt.

Ten tweede: het klinkt banaal, maar Netanyahu’s persoonlijke politieke situatie is niet geweldig. Hij verwacht een aanklacht wegens corruptie. Een oorlog zou van hem, in plaats van een van corruptie verdachte politicus, een staatsman kunnen maken.

Ten derde: met president Trump in het Witte Huis heeft Netanyahu de beste kans in jaren om de Verenigde Staten aan zijn kant te houden bij een aanval. Netanyahu wil graag dat de Verenigde Staten het nucleaire akkoord met Iran opzeggen – wat binnen een paar dagen waarschijnlijk ook zal gebeuren. Als er geen akkoord meer is, wordt vechten met Iran makkelijker.

Ten vierde: door de aanhoudende sektarische spanningen tussen soennieten en sjiieten is de verhouding tussen Arabische (soennitische) landen en Iran heel slecht. Dat betekent dat de Arabische landen Israël waarschijnlijk zullen steunen bij een aanval op Iran.

Heel wat lichten staan dus op groen. Als Netanyahu Iran echt wil aanvallen, is dit een prima moment.

Maar er zijn ook andere afwegingen die het heel onverstandig maken om een oorlog met Iran te beginnen. De belangrijkste en meest zwaarwegende: zo’n conflict kan in potentie zó gigantisch en catastrofaal worden, dat het de regio, en misschien zelfs de wereld, in een uitzichtloze spiraal van dood en verderf stort. Als Rusland Iran steunt en de VS Israël, is een nieuwe wereldoorlog in de maak.

Dat weet Netanyahu ook. Daarom lijkt de kans al met al het grootst dat hij Iran wel degelijk harder dan nu zal willen aanpakken, maar dat hij dit vooral in buurland Syrië zal doen, met af en toe een beperkte en gerichte aanval op een atoominstallatie in Iran zelf.

Dit is echter het spreken met de kennis van nu. Dingen kunnen snel veranderen. Misschien besluit Iran zélf om Israël aan te vallen. Of blijven de VS tóch het nucleaire akkoord steunen, waardoor Israël misschien gas terugneemt. Zoals gezegd: voorspellen is moeilijk, in het bijzonder als het gaat over de toekomst van het Midden-Oosten.