Toegegeven, het was zondag en maandag voor Nederlandse begrippen extreem weer. Zondag werd code geel uitgegeven, maandag voor grote delen van het land zelfs code rood. En niet ten onrechte. Treinen reden niet, honderden vluchten werden geschrapt, reizigers moesten op het vliegveld overnachten en op de snelwegen liep het verkeer helemaal vast.

En toen begon het zwartepieten in de media. Op internet verschenen bijna wanhopige koppen op nieuwssites. Hoe kon dit gebeuren? Hoe kon het zo misgaan?

Het antwoord is niet al te moeilijk te geven. In een land met een wisselend klimaat als het onze zullen er ieder jaar gemiddeld gezien enkele dagen zijn dat het weer dusdanig is dat het openbare leven wordt verstoord. Dat kan zware regenval zijn, storm, strenge vorst of sneeuwval. Een enkele dag in de zomer stijgt de temperatuur tot grote hoogten zodat warmteplannen in werking moeten worden gesteld.

En nu hadden we, begin december, zomaar twee dagen achter elkaar zware sneeuwval. Op sommige plaatsen op de Veluwe viel bijna een halve meter sneeuw. Noem dat maar niet bijzonder.

De schuldvraag volgt in Nederland dan bijna automatisch. En het is precies die reflex die laat zien hoe door en door verwend de Nederlandse maatschappij is geworden. Natuurlijk kan de hinder op persoonlijk gebied groot zijn. Afspraken in het ziekenhuis moeten worden afgezegd en belangrijke besprekingen en bijeenkomsten moeten verschoven worden. Gelukkig zijn er nog geen berichten over ongelukken met dodelijke afloop, maar ook materiële schade kan ingrijpend zijn.

Tegelijk maakt deze discussie pijnlijk duidelijk dat we in onze aangeharkte maatschappij blijkbaar op geen enkele manier meer om kunnen gaan met zaken waarop we geen invloed hebben. Alles is maakbaar, en als iets niet maakbaar is, moet er volgens de meeste Nederlanders wel sprake zijn van schuld. En dus richten de pijlen zich al snel op het KNMI, Rijkswaterstaat, ProRail of de overheid in het algemeen.

Wie verstoringen van de openbare orde zoals maandag wil voorkomen, moet Nederland integraal overkappen. Wie dat niet wil, moet leren meer te leven bij de gang van de natuur.

En in het geval van zware sneeuwval is het dan veel beter een wandeling te maken in de verstilde natuur dan driftig op sociale media op te zoek gaan naar schuldigen. En een beetje meer dankbaarheid voor het feit dat duizenden mensen zich inspannen om de noodvoorzieningen toegankelijk te houden, kan ook geen kwaad.