Veel stadswijken maakten sinds 2002 –conform de landelijke trend– een positieve ontwikkeling van de leefbaarheid door. Vanaf 2012 verandert dit beeld, omdat bij het gros van de ruim 130 onderzochte wijken de stijging stokt.

Een derde van deze wijken vertoont tussen 2012 en 2014 zelfs achteruitgang. Dat blijkt uit onderzoek in opdracht van G32, een netwerk van bestuurders van 38 grote Nederlandse steden.

De stagnatie en de achteruitgang van de leefbaarheid zijn onder meer te wijten aan de economische crisis, de ingezakte woningmarkt en gewijzigd overheidsbeleid.

Het stedennetwerk liet in twaalf wijken extra onderzoek doen om meer zicht te krijgen op de oorzaken van de afnemende leefbaarheid. Hieruit kwam onder meer naar voren dat er in deze wijken concentraties ontstaan van kwetsbare groepen, zoals mensen die in armoede of met schulden leven en vroegtijdige schoolverlaters. Als concentraties van kansarme groepen verder stijgen, raken de grenzen van het incasseringsvermogen van deze wijken in zicht, waarschuwen de onderzoekers.

De crisis, maar ook de nieuwe Woningwet komen hard aan in de kwetsbare wijken. Woningcorporaties renoveren nog wel op kleine schaal sociale huurwoningen, maar bedienen geen starters en middengroepen meer.

Marktpartijen investeren nauwelijks in deze wijken. In veel wijken zijn buurtcentra gesloten en blijken corporaties minder actief op het terrein van leefbaarheid.

„Nu de economie weer aantrekt, is het tijd om de kwetsbare wijken van een nieuwe impuls te voorzien”, vindt Jop Fackeldey, bestuurslid van Stedennetwerk G32. Daarbij zijn volgens hem meer partijen nodig dan het Rijk, gemeenten en corporaties. Fackeldey noemt het een uitdaging om ook commerciële partijen ertoe te verleiden om te investeren in kwetsbare wijken.