Een uur na de opening ziet het al zwart van de mensen. Gezinnen zoeken een weg langs de talloze stands. Moeders en dochters vergapen zich bij het Trouwplein aan jurken, ringen en bruidsboeketten of passen hoeden en rokken, vaders snuffelen tussen boeken en cd’s, terwijl kinderen zich vermaken bij de klimwand of jacht maken op de enorme ballonnen waar hun leeftijds­genootjes zich mee vermaken.

„Laat ze maar gaan, joh. Ze kunnen hier geen kwaad doen”, kalmeert een man zijn ongeruste echtgenote die angstvallig probeert haar kroost bij elkaar te houden.

Frikadellen mét Kees de Rooij (13) en Dirk den Ouden (13) uit Alblasserdam hebben hun eerste verkenningstocht erop zitten en drinken een glaasje cola. „We zijn hier met onze moeders, die staan daar bij de kledingstands. Wij zijn naar de klimwand geweest en hebben meegedaan met een quiz. Dit is een mooi uitje in de vakantie. We zijn al een stel bekenden tegengekomen: familie en jongens van school. We vermaken ons prima. Het leuke is dat heel veel gratis is. Je moet entree betalen, daarna kun je nemen wat je wilt.”

De geur van frituurvet hangt inmiddels overduidelijk in de hal: de frikadellen mét en broodjes worst zijn niet aan te slepen.

De familie Van ’t Foort uit Barneveld geniet van een bordje nasi. „We waren van plan om een fietstochtje in Katwijk te maken, maar het weer werkte niet mee. Dit is ons alternatief. We gaan regelmatig naar deze beurs. Altijd een gezellig uitstapje. We zien veel bekenden, bovendien staat onze dochter bij de stand van de Reformatorische Omroep, daar gaan we straks even langs. En we zijn op zoek naar mooie kaarten en een scheur­kalender.”

De familie De Bie uit Sprang-Capelle is met twee kinderen naar de Familiedagen gekomen. „Ons vaste tripje in de herfstvakantie. Lekker dichtbij, een ‘gepast’ uitstapje, wat wil je nog meer? Onze kinderen hebben het altijd prima naar hun zin. Het mooie is: je kunt hen met een gerust hart hun gang laten gaan.”

Hun vader verheugt zich op de contacten met kennissen en heeft belangstelling voor de stichtingen die zich presenteren, zijn vrouw geniet vooral van de ontspanning. „Nee, ik ben niet echt op zoek naar koopjes.” Haar man lacht: „Zou het je lukken om niets te kopen?”

Zoon Corné, dochter Nienke en vriendje Thomas zijn enthousiast: „De klimwand was mooi én die auto die ronddraait.”

Bij het schieten met pijl-en-boog en bij de luchtkussens is het een komen en gaan van kinderen. Maar de jeugd houdt zich ook met andere zaken bezig. Een groep jongens probeert een orgel uit, terwijl vier, vijf meisjes van een jaar of dertien bij de stand van de SGP-jongeren staan.

„We werven leden, maar wijzen ook op de Week van het leven, begin volgende maand. Per jaar vinden er in ons land 30.000 abortussen plaats. We willen die ongeboren kinderen een gezicht geven”, wijst Jan-Herber Hogendoorn op de mozaïeksteentjes waar jongeren een portretje op tekenen. Het is de bedoeling om de steentjes aan te bieden aan organisaties die ijveren voor het recht op abortus.

„Jongeren zijn geïnteresseerd, vinden dit een sympathieke actie”, constateert Hogendoorn. Hij meent dat de jeugd in het algemeen op de hoogte is van het werk van de SGP. „En ook Van der Staaij is bekend.”

Verderop vraagt Jan de Ruiter aandacht voor het werk van Woord en Daad. „We zijn hier met drie stands. Eentje gaat over energie, de tweede wordt bemand door het comité uit Capelle aan den IJssel, en ik zet me in voor de sponsoring van kinderen.”

De stands hebben over aandacht niet te klagen. „Ik vertel hoe belangrijk het is dat kinderen in Afrika, Midden-Amerika en Bangladesh christelijk onderwijs, goede voeding, kleding en medische zorg krijgen.”

De Ruiter stelt vast dat het lastiger is geworden om mensen over te halen tot sponsoring. „Vroeger meldden ze zich zelf aan. Tegenwoordig moet je praten en uitleggen wat we doen en waarom dat nodig is. Ik denk dat dat de nawerking is van de crisis. Ik houd mensen altijd voor: van delen word je echt niet armer.”

De stroom bezoekers houdt aan. Kinderen zijn niet weg te slaan bij de kleurige snoepkraam bij de entree. „Goed zoeken”, zegt een moeder. „Je mag maar één ding kiezen, we zijn hier nog de hele dag.”