„Het vlechten als hobby zal nooit helemaal verdwijnen”
VELDHOVEN. Haar interesse voor vlechten ontstond toen ze twaalf jaar geleden mee deed met een workshop ”Creatief met wilgentenen”. Nu, vele cursussen later, wil Mieke Langenhuizen uit Veldhoven niet meer zonder haar hobby. Al zijn er maar weinig mensen die weten én waarderen wat ze doet.
Elke dag is ze wel bezig met het vlechten. Niet alleen met wilgentenen: „Ik ben gefascineerd door alles wat een gevlochten structuur heeft.” Dat houdt in dat ze bijvoorbeeld ook bezig is met draad en garen en in repen geknipte plastic tasjes. „En ik doe nu ook aan kantklossen. Daarbij draait het ook om vervlechting van draden.”
Zo’n negen jaar geleden meldde ze zich aan bij de Vereniging van Vlechters. Nog weer later werd ze er bestuurslid. „Omdat ik meer bekendheid wil geven aan dit ambacht.”
Voor Langenhuizen is het vlechten eigenlijk meer dan een hobby. Ze heeft er haar werk van gemaakt. „Ik werk in opdracht, geef les in vlechttechnieken en sta regelmatig op een markt. Maar het levert me niet genoeg inkomsten op om van te leven. Mensen hebben er het geld niet voor over om gevlochten producten uit Nederland te kopen. Ze kopen liever het goedkopere vlechtwerk uit landen als China.”
Langenhuizen wijt dat onder meer aan de onbekendheid van het vlechten in Nederland. De Vereniging van Vlechters, die zo’n 270 leden heeft, krijgt er elk jaar druppelsgewijs een paar nieuwe leden bij, vaak op de vingers van één hand te tellen.
Onder die leden zitten mensen die zich op allerlei manieren bezighouden met vlechten: mandenvlechters, strovlechters, stoelenvlechters en zij die vlechten voor kunst gebruiken.
Maar de vergrijzing binnen de vereniging is sterk, zodat het ledental vrijwel hetzelfde blijft. Het jongste lid? „Dat is rond de 30”, zegt Langenhuizen, na even goed nadenken. „We hebben helaas weinig jonge mensen die geïnteresseerd zijn in vlechten.”
Als Langenhuizen op een markt gaat staan om haar producten onder de aandacht te brengen, „kom ik soms met een mand meer terug dan dat ik weggegaan ben. Mensen zeggen vaak: Doe eens wat van de prijs af. Terwijl de prijs die ik vraag eigenlijk verdubbeld of verdriedubbeld had moeten zijn door alle materiaal- en arbeidskosten. Het is frustrerend dat mensen de waarde van je werk niet inzien.”
Over de grens gaat het beter. Met name Denemarken is een walhalla voor vlechters. „Ik denk dat ze daar door de lange winters en donkere avonden meer met hobby’s bezig zijn. Mensen waarderen er het vlechtwerk nog.”
Toch denkt Langenhuizen dat het vlechten als hobby ook in Nederland nooit helemaal zal verdwijnen. „Iedereen heeft wel iets van vlechtwerk in huis. Mensen vinden het blijkbaar nog steeds erg mooi.” En: „Vlechten is heel rustgevend, zeggen cursisten mij vaak. Haast meditatief.”
serie Vergane glorie
Dit is het derde deel in een serie over hobby’s waar steeds minder belangstelling voor is.
