Dirigent Filomusica: Het mag nog venijniger, vooral ter linkerzijde
Ze hebben net de eerste solo-cd gemaakt. Twee weken geleden werd het schijfje gepresenteerd in Bodegraven. Vanavond zitten de leden van Filomusica alweer op het podium. Dit keer om twee jongerenkoren te begeleiden bij de uitvoering van het oratorium ”In de volheid van de tijd”. Dirigent Martien van der Zwan: „Rust wordt ons niet gegund.”
Deze zaterdagochtend –het ensemble repeteert om de week– zijn twaalf van de veertien muzikanten aanwezig: acht strijkers, hobo, klarinet, fluit en blokfluit. Als waardering voor hun inzet voor de cd krijgen de orkestleden een reep chocola met hazelnoten. „Toch wel héle noten?” informeert een violist bezorgd.
Van der Zwan evalueert kort de presentatie. „Er waren supermomenten. Soms dacht ik: Zó zou ik het wel op de cd willen hebben. We moeten er maar een traditie van maken: elk jaar een klassiek concert.”
De dirigent duikt achter de –licht ontstemde– piano. „Deel 1 van ”In de volheid”. Daar gaat-ie.” De adventscompositie van musicus Leander van der Steen, met wie Van der Zwan veel samenwerkt, vult de zaal van de gereformeerde gemeente in Zoetermeer. „Ik hoor graag meer puls”, roept de muzikaal leider. „En meer dynamiek.” Hij twijfelt of hij het stuk in tweeën of in drieën zal slaan. „Doe maar in tweeën”, adviseert iemand. Van der Zwan: „Ik hoor het al: allemaal dirigentjes voor me.”
Deel 2 vraagt een zachte én strakke inzet van de violen. Dat blijkt lastig. Nog een keer, nóg een keer. „Mensen, wakker worden. We zijn allemaal te laat, we staan niet klaar.” De cellist, tweedejaarsstudent aan het conservatorium, krijgt een compliment voor zijn solorol. „Goed getimed, Jonathan.” En de anderen? „Er is er maar één die mij volgt. Bedankt, Inge.”
Deel 18, ”Er waren herders”, komt vlotjes uit de verf. „Ik hoor mooi gepuncteerde ritmes”, zegt Van der Zwan enthousiast. „We zijn helemaal wakker. Maar het mag nog venijniger. Vooral ter linkerzijde.” Voor de pauze klinkt nog het dromerige ”Christmas in Wales”. Sfeermuziek ten top, Filomusica op het lijf geschreven. Na een uur stevig repeteren: „Mensen, het is tijd voor cafeïne.”
Bij de strijkers zitten Wim en Eline Bokkers. Zij: „Wim is gaan spelen toen we trouwden.” Een sterk punt van Filomusica? „Onze koorbegeleiding.” Verbeterpunt? „O, die zijn er genoeg. Gelijk inzetten, gelijk spelen, zuiverheid, dynamiek.”
Van der Zwan knikt. „Koorbegeleiding zit dit ensemble in het bloed. En die verbeterpunten: die vragen bij elke groep amateurmuzikanten veel aandacht. Maar ik ben hier gezegend met een aantal heel goede spelers.” Wensen? „Strijkers erbij. Vooral een altviool. Daar is moeilijk aan te komen. En een tweede klarinettist.”
Dit is het derde deel van een serie over kleine orkesten in de gereformeerde gezindte. Over twee weken deel 4.
