De pittoreske St.-Nikolauskerk in het centrum ligt onder een dik pak sneeuw. Er is dit jaar bijzonder veel sneeuw gevallen in het Oostenrijkse skioord.

De meeste graven op het kerkhof bij de rooms-katholieke kerk zijn bedekt. Eén niet. De sneeuw ervan is weggehaald. Een 41-jarige man verloor vorig jaar het leven. In de bergen, vertelt de foto van de gehelmde bergbeklimmer. De inwoners van Lech leven met de gevaren van de bergen.

In het kerkje is het stil. De Alte Kirche is rijk versierd. Het barokke hoofdaltaar trekt de aandacht. Op het zijaltaar staat een eenvoudige foto van prins Friso in een lijstje. Ernaast een kaars met het logo van de skiclub Arlberg. Daarnaast een bordje met in het Duits en het Engels: „Wij denken aan het 
tragische ongeluk van prins Johan Friso een jaar geleden op 
17 februari 2012. God zegene hem en zijn familie.”

De pastoor van de kerk wil er niets over zeggen. Hij is druk met de voorbereiding van de speciale mis van zondagmiddag. Daarbij zullen leden van de koninklijke familie aanwezig zijn. Samen met de inwoners van het dorp zullen zij „bidden voor prins Johan Friso”, meldt de aankondiging van dienst bij de kerkdeur. Wie van de Oranjes in de kerkbank schuift is nog niet duidelijk.

Die dienst wordt gehouden in de naastgelegen, grote Neue Kirche. „Sla Uw oog ook op de prins en geef dat alles goed mag komen”, heeft een Oostenrijker als gebedswens opgeschreven in het gebeden- en gastenboek.

Regelmatig schrijven ook Nederlandse vakantiegangers in het boek. „Lieve God, geef onze koningin veel kracht om het verdriet van haar zoon Friso te dragen”. En: „Ik vraag U: Laat Friso weer wakker worden.” Inwoners van Lech blijven niet achter. Eén bidt er ook voor de vriend van de prins die bij hem was toen de lawine over Friso heenviel: „Heere, heb erbarmen met Florian Moosbrugger en zijn familie.”

De bevolking van Lech leeft mee met de Nederlandse koninklijke familie. Toch wil Hermann Fercher, directeur van toeristenbureau, de kwestie niet groter maken dan zij is. Fercher treedt dezer dagen op als woordvoerder van de Lechenaren. Met zorg formuleert hij: „Er is een vriendschap van tientallen jaren. Zeker prins Friso was hier zeer geliefd. Maar er komen ook andere mensen onder lawines. De bergen zijn als de zee. De zee is gevaarlijk bij sterke wind en golven. Dan moet je goed weten wat je moet doen. Hier is de sneeuw soms gevaarlijk. Het ongeval heeft nu de prins getroffen. Het had ook een ander kunnen zijn.”