Een herinnering aan zijn graf was er niet. Dit inspireerde enkele liefhebbers van zijn werk, dat een paar eeuwen zeer populair is geweest, tot dit initiatief.

Beeldhouwer Anton ter Braak uit Neede krijgt de opdracht voor vervaardiging van het kunstwerk. Eerst moet er echter voldoende geld voor binnen zijn. Als eigenaar van het gebouw heeft de Protestantse Gemeente Zwolle de initiatiefnemers laten weten in te kunnen stemmen met plaatsing van de plaquette en met de voorgestelde uitvoeringsvorm. De locatie in het kerkgebouw zal in overleg worden bepaald.

Directe aanleiding voor het verzoek om toestemming voor het plaatsen van een herinneringsplaquette waren recente exposities in Zwolle over de Moderne Devotie. De moderne devoten gingen naar de Grote of Sint-Michaëlskerk voordat zij vanaf de 15e eeuw hun eigen kapellen kregen. In het werk van Willem Sluiter klinkt de geest van de Moderne Devotie door.

Willem Sluiter is bekend om zijn lofzang op het eenvoudige plattelandsleven, zijn poëzie van het wel-sterven en gerichtheid naar de hemel, waar ook zijn kleine leeuwerik jubelend naar opstijgt. Als eerste heeft hij de naam Achterhoek gebruikt: „Waer iemand duisent vreugden soek / Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek.” Sluiter werd geboren in Neede en was in de periode 1653-1673 voorganger in Eibergen. Aan het eind van zijn leven nam hij als predikant nog een beroep aan naar Rouveen. In Zwolle, waar hij een zwager bezocht die arts was, is hij overleden en begraven.

Vier jaar geleden liet journalist en uitgever Arend Heideman opnieuw een boek verschijnen over Willem Sluiter, met hierin een bloemlezing van zijn werk. Hij nam het initiatief voor de plaquette in Zwolle samen met Herman Schepers, de grondlegger van Museum De Scheper in Eibergen, dat beschikt over een Willem Sluiterkamer en meer dan 130 edities heeft verzameld van de 163 verschillende drukken die zijn verschenen van Sluiters werk.

Vanaf het begin was ook Dick Sluiter uit Zwolle (naamgenoot, maar geen nazaat van de dichter) er bij betrokken. Zij willen met een blijvende herinnering aan Sluiter de aandacht helpen vestigen op een belangrijke periode uit de kerkelijke en culturele geschiedenis en de geschiedenis van Oost-Nederland.

Net voor de verschijning van het genoemde boek werd nog gedacht dat, naast de vele herdrukken van Sluiters werk en een enkele naamgeving aan een school of een lokale weg, er niet zoveel meer van zijn nalatenschap over zou zijn. Eind vorig jaar bracht een groot artikel in de dagbladen de Stentor en de Twentsche Courant Tubantia aan het licht dat nog veel meer herinneringen bewaard zijn gebleven en dat een inwoner van Gouderak nog dagelijks zijn liederen zingt en voornemens is Sluiters complete werk, naar de oudste uitgaven, te digitaliseren.