„Wij ontmoeten alleen maar lachende mensen. Heel gezond is dat”, grijnst Herman Boiten (74), die samen met zijn vrouw Géa (65) de in 1914 gebouwde Groninger boltjalk bewoont. „Er zijn tienduizen­den foto’s van dit schip gemaakt. Mensen hebben het over de loveboat of de flower-powerboot”, zegt de lang­harige schipper. In de groene bakken op de paars-groene tjalk bloeien volop bloemen. Ook worden er groenten en kruiden verbouwd.

De Boitens liggen het grootste deel van het jaar met hun tjalk in Groningen. Sinds begin juli zijn ze voor enkele maanden de Nederlandse wateren opgegaan. In het reisschema zit een werfbeurt. „Via Zoutkamp, Dokkum, Leeuwarden, Wartena en Eernewoude zijn we richting de Weerribben gekomen. We kachelen richting Diever en hopen begin september weer naar Groningen te varen. Het is redelijk goedkoop vakantie vieren. We geven niet veel meer uit dan in Groningen. We verstoken alleen een beetje gasolie.”

In de Weerribben ligt de Bolle Domus enkele weken afgemeerd aan de vaart tussen Kalenberg en Ossenzijl. De Boitens genieten van het riet­rijke waterland. „We fietsen wat en hebben een fluisterbootje gehuurd. ’s Avonds na een uur of zeven wordt het hier rustig. Je kunt dan het bloed in je oren horen suizen. Zo prachtig”, vertelt Boiten, terwijl hij vuur in zijn pijp probeert te krijgen.

Op hun vaarreis doen de Boitens het kalm aan. Van de 120 pk Solémotor vergt de schipper niet het uiterste. „We varen niet sneller dan 6 tot 8 kilometer per uur. Ik wil geen ongelukken hebben. Als het harder dan windkracht 3 waait, varen we niet. Anders waait het schip weg. We hebben alleen een hoofdmotor, geen boegschroef.”

Niet alleen de buitenkant van de Bolle Domus valt op, ook het interieur van de oude tjalk oogt niet-alledaags. Een trappetje leidt naar het overvolle woongedeelte. Langs de wand staan boeken met titels als ”Een tuin vol wilde planten”, ”Rozemarijntje en Rooie Pier” en ”Rembrandt en de Bijbel”. Opvallender nog is een reeks schilderijen aan de wanden. Vervaardigd door Herman en Géa. Een kerkje, een monnik, een zeearend.

Herman Boiten, psycho­therapeut van professie, heeft meestal wat omhanden. Is hij niet bezig met „roest bikken” of verven, dan wachten wel schilderijen die nog ingelijst moeten worden.

Hun meest bijzondere reis legden de Boitens af tussen 2004 en 2006. Via rivieren en kanalen voeren ze naar Zuid-Frankrijk. Ze passeerden honderden sluizen. „Het was overweldigend, varen in die prachtige Franse kanalen. In Parijs kwamen mensen aan boord en dronken een wijntje. Onze boot werd Le Jardin Flottant genoemd. De drijvende tuin. Dorpjes liepen uit als we voorbij­voeren.”

Varend Nederland gaat deze weken massaal het water op. Deel 1 in een serie.