WCRC richt blik op nieuwe toekomst
GRAND RAPIDS – De World Communion of Reformed Churches (WCRC) is een nieuw lichaam. „Daarom mogen we niet kijken naar wat achter ons ligt, zoals het volk Israël in de woestijn terugverlangde naar Egypte. God heeft ons in Christus nieuwe schepselen gemaakt en roept ons op tot navolging van Hem in déze wereld.”
Dat stelde dr. Jerry Paily, voorzitter van de WCRC, zaterdag in Grand Rapids tijdens de slotdag van de WCRC-bijeenkomst in het Amerikaanse Grand Rapids.
De WCRC, het resultaat van een fusie van de World Alliance of Reformed Churches (WARC) en de Gereformeerde Oecumenische Raad (GOR/REC), was in Grand Rapids voor het eerst institutioneel van kracht. Dr. Paily kon zich voorstellen dat de veel kleinere GOR zich als het ware „verzwolgen” voelde door de WARC. „Maar we moeten naar voren kijken. Het ligt in onze natuur om achterom te zien en naar het oude en vertrouwde terug te verlangen. Maar God heeft ons tot iets nieuws geroepen. De WCRC is geroepen tot eenheid, omdat het een gehoorzaamheid is aan Gods opdracht dat we allen één zijn.”
Dr. Paily omschreef het als zijn opdracht om de WCRC tot een familie te maken die broeders en zusters bij elkaar brengt. „Zij heeft een gemeenschappelijke visie om het goede nieuws aan de wereld door te geven. De kerk bestaat niet voor zichzelf, maar voor de wereld. Doel is niet alleen redding van zielen, maar ook het transformeren van de wereld. Dat gebeurt niet alleen in woorden, maar ook door daden, in solidariteit met hen die lijden aan honger en ongerechtigheid. Maar alles begint in ons eigen huis: laten we het dáár eerst in orde maken.”
Dr. Paily liet weten dat de Accra Confessie van de WARC uit 2004 voor de toekomst uitgewerkt zal worden in de WCRC. „Laat het niet alleen een confessioneel document zijn, maar ook realiteit in ons leven.”
Tijdens een slotviering werden de nieuwe leden van het WCRC-bestuur geïnstalleerd, onder wie dr. Bas Plaiser als een van de vier vicepresidenten (als vertegenwoordiger van Europa).
De grondtoon van de afsluitende dag was een lofrede op de eenheid en harmonie van de nieuw gevormde gemeenschap. Toch erkende de WCRC in haar slotverklaring dat er nog „diepe scheidingen en moeiten zijn binnen onze gemeenschap over zaken als de vrouw in het ambt en seksualiteit. We moeten streven naar de waarheid, met wederzijds respect en in de geest van de gemeenschap die we zijn geworden.”
