Ds. Jemima J. Krey en ds. Phil Erari zijn verbonden aan de Evangelische Christelijke Kerk van Tanal in Papoea, ds. Krey als voorzitter van de synode. Beide kerkleiders zijn bezorgd over de toestand op Papoea, waar voortdurend onrust is vanwege het pleidooi voor meer onafhankelijkheid. De beide Papoea’s hopen dat hun stem via de WCRC ook de regeringen in het Westen bereikt.

Ook Nederland heeft een ereschuld aan de Papoea’s, zegt ds. Krey. „Nederland heeft het land in 1962 aan zijn lot overgelaten. We zijn nu twee keer in de geschiedenis slachtoffer. Eerst als gevolg van het kolonialisme, nu als gevolg van de politiek van de Indonesische regering.”

Aan banden

Ds. Krey formuleert bedachtzaam om haar zorgen correct onder woorden te brengen. „We hebben te maken met een politiek van de Indonesische regering die de rechten van de Papoea’s steeds verder aan banden legt. Ze heeft via een reeks van wetten toegezegd dat ze de Papoea’s meer kansen zou geven om een normale samenleving op te bouwen. Er zou meer aandacht komen voor economische ontwikkeling en bescherming van de eigen cultuur. De Papoea’s voelen steeds meer dat hun onrecht wordt aangedaan. Vandaar deze massademonstratie, die overigens vredig is verlopen.”

Ds. Krey betreurt het dat elke vorm van kritiek op Indonesië uitgelegd wordt als separatisme. „Dat is zonder meer een stigma. We willen ons helemaal niet afscheiden van Indonesië. Wel willen we dat het land zijn beloften waarmaakt. We hebben een goede relatie met de Indonesische kerken en brengen daar ook onze zorgen aan de orde. Deze kerken zetten dit punt ook op hun agenda. Dat bewijst dat ze gedeeld worden door de gehele natie.”

Volgens ds. Erari hebben de Indonesiërs door hun toenemende migratie de sleutelposities ingenomen. Hij ziet als grootste probleem de kwestie van de mensenrechten en militarisering van de regio. Hier moet de kerk profetisch spreken, vindt hij. „Dat is ook een taak voor de Verenigde Staten, die vanuit het verleden een rol hebben gespeeld in het bevorderen van vrijheid en democratie. Nederland is daarbij niet uitgesloten. Jullie hebben het land verlaten en er daarna niet meer naar omgekeken. Er zijn meer dan 100.000 Papoea’s gedood, maar niemand heeft dat ooit aan de orde gesteld.”

Het leven in Papoea is niet gemakkelijk, aldus ds. Erari. 
„De afgelopen 45 jaar is de kwaliteit van het leven achteruitgegaan. De toestand van 
de gezondheidszorg is veel slechter dan tien jaar geleden. Natuurlijk, er zijn Papoea’s die goed onderwijs volgen en naar school kunnen gaan, maar dat geldt voor de meerderheid niet. Er worden vanuit de centrale regering in Jakarta miljarden roepies geïnvesteerd, maar slechts een gedeelte komt maar ten goede aan de plaatselijke bevolking.”

Schokkend is ook de oprukkende islam. „Indonesische moslims komen naar de belangrijke steden in Papoea, ronselen jonge mannen en zorgen ervoor dat deze buiten Papoea opgeleid worden tot priesters. Ze komen dan weer terug om hun missiewerk te beginnen. Ze zijn vooral actief in de hooglanden en steden zoals Wamena.”

Momenteel is 40 procent van Papoea christen en behoort 56 procent tot de islam. „De laatste godsdienst groeit steeds meer”, zegt ds. Erari. „Moslims nemen de sleutelposities in bij de overheid en maatschappelijke instellingen. De kerken beschouwen zichzelf als de laatste stem voor degenen die stemloos zijn. Kerken zijn de laatste hoop voor de mensen. Daarom groeien ze ook en vormen ze om die reden weer een bedreiging voor de Indonesische regering. Wij willen geen politieke opstand maar snakken wel naar gerechtigheid.”