Het lijkt een normale dag op de trappen van het Capitool, het parlementsgebouw met de hoge witte koepel. Groepjes schoolkinderen gaan op de foto, ambtenaren eten een broodje in de lentezon.

Een straat verderop zit Ronald Brock in zijn bestelbus. De auto is volgeplakt met posters, de Amerikaanse vlag wappert op het dak. Brock is een antiabortusactivist en is fel tegenstander van de hervormingen binnen de gezondheidszorg. Volgens Brock is het nu mogelijk met gemeenschapsgeld abortus te laten plegen. Hij blijkt na een rondgang door de stad de enige demonstrant te zijn die nog over is na de massale protesten van vorige week. En Brock is niet van plan om te vertrekken: „Er moet iemand overblijven om de mensen te waarschuwen voor deze afschuwelijke wet.”

Hiermee zet Brock precies de toon van het debat dat de afgelopen weken is gevoerd in de federale hoofdstad. Voor- en tegenstanders hebben elkaar in verschrikkelijke bewoordingen te kennen gegeven dat ze het niet met elkaar eens zijn. Activist Ronald Brock heeft daar naar eigen zeggen niets mee te maken, maar de foto’s van geaborteerde baby’s op zijn busje komen provocerend over op veel voorbijgangers. Sommige roepen naar hem: „Je bent gestoord, man!”

Het heeft maanden geduurd voordat het wetsvoorstel werd aangenomen door het Huis van Afgevaardigden. Ook president Obama heeft de zorgwet inmiddels ondertekend.

Toch wordt er nog over gesproken in de machtige Senaat. Na het passeren van twee metaaldetectors en een aantal gewapende bewakers kan de Amerikaanse burger een blik werpen op zijn volksvertegenwoordigers. De airconditioning ruist zachtjes, jonge bedienden lopen heen en weer met briefjes en glazen water. De voorzitter knikkebolt, maar de sfeer is grimmig. Boven de zetel van de voorzitter staat de Latijnse spreuk ”E Pluribus Unum”, uit velen één.

Die eenheid is volgens sommige senatoren ver te zoeken. Senator Olympia Snow uit de staat Maine stemde in oktober vorig jaar nog in met een conceptzorgwet, tegen de wens van haar Republikeinse partijgenoten in. Nu is ze faliekant tegen. Snow: „In de afgelopen honderd jaar is er nog nooit zo veel verdeeldheid geweest over een controversiële wet als deze.” Ondertussen klaagt een senator uit Missouri dat een hoorzitting over defensiecontracten is uitgesteld. „Waarom laten de Republikeinen ons niet gewoon ons werk doen?”

Het is een obstructietechniek van de Republikeinen. De Democraten hebben een grote meerderheid in de Senaat, groot genoeg om de zorgwet aan te nemen. Toch proberen de Republikeinen nog van alles om invoering van de wet tegen te houden. Voornamelijk procedureel, door bijvoorbeeld politiek gevoelige amendementen aan de wet te verbinden. En met succes, want het wetsvoorstel moet, na geconstateerde procedurefouten, terug naar het Huis om opnieuw in stemming te worden gebracht.

Ronald Brock had niet verwacht dat het Huis de zorgwet zou aannemen. Nu hoopt hij dat er alsnog een wonder gebeurt.