Wat er op het Plein in Den Haag moet klinken? „De waarheid”, zegt Leo Markus, lid van Christenen voor Israël, uit Waddinxveen, „de waarheid en anders niets. In Korinthe lees ik dat de bazuin een helder geluid moet voortbrengen. Vandaag brengen wij dat in de praktijk.”Samen met Ewout Hol en Rob de Rooij is hij in een restaurant neergestreken, om zich op de betoging voor te bereiden. Hij zet een grote ramshoorn aan de mond. „Mannen, voor de God van Abraham, Izak en Jakob, Die het land aan Israël heeft gegeven”, klinkt het. Even later loeit de ramshoorn door het café.

„Wij staan achter Israël, achter de God van Israël”, verklaart Hol zijn aanwezigheid bij de betoging. Hij volgt de berichtgeving in de media over het gewapend conflict tussen het Israëlische leger en Hamas op de voet. „Wat absoluut onderbelicht is gebleven, is waarom onze Joodse broeders en zusters erop gebrand zijn om het land Israël te blijven. Ze moeten er zijn als de Messias komt.”

„Is het je opgevallen”, vraagt De Rooij, „dat er ondanks de talloze raketaanvallen nog maar zo weinig Israëlische slachtoffers zijn gevallen? God Zelf strijdt voor Zijn volk.” In vogelvlucht laat hij de geschiedenis van Israël de revue passeren. „God bracht Israël iedere keer in het beloofde land. Van de Eufraat tot de Tigris; Israël mag het land nooit prijsgeven. Sharon is ongehoorzaam geweest, kijk wat er van hem gekomen is. Hij ligt geveld.” Tegen elven stroomt een hoek van het Plein vol met enkele honderden betogers. Directeur Naftaniel van het CIDI spreekt de sympathisanten toe. Hij vraagt de Nederlandse regering Israël te blijven steunen.

Over het vredesbestand dat in de maak is, is hij positief. „Maar pas op. Het vorige bestand was slechts een opstap voor meer agressie door Hamas,” aldus Naftaniel, die memoreert dat er vrijdagochtend opnieuw elf raketaanvallen op Israël zijn uitgevoerd.

Ook Ziv Hagbi, een 18-jarige inwoner van de Israëlische grensplaats Sderot, en Elisabeth Lubotsky, oud-voorzitter van de jongerenafdeling van het CIDI, roepen de menigte op Israël te blijven steunen.

Naftaniel hoort het al niet meer. Samen met voorzitter D. Schutte van Christenen voor Israël vertrekt hij om een petitie te overhandigen aan de vaste Kamercommissie van buitenlandse zaken.

Markus is opgetogen over de vreedzame betoging. Enthousiast zet hij de ramshoorn opnieuw aan de mond.