„Teleurstellend” vond Lont het partijcongres van zaterdag. De CU nam het rapport van de commissie-Cnossen over en stemde in met een gedragscode voor bestuurders en politieke vertegenwoordigers van de partij.

De gedragscode rept niet over praktiserende homoseksuelen. Lont zwengelde vorig jaar de discussie aan of deze mensen de CU kunnen vertegenwoordigen. Zij vindt van niet; de partij sluit het niet expliciet uit. „De ChristenUnie wil geen concreet antwoord geven op de vraag of iemand die praktiserend homoseksueel is, de partij kan vertegenwoordigen”, concludeert ze in een persverklaring. „De partij wenst zonde niet meer zonde te noemen en daarmee vaart de partij een koers die de mijne niet is.”

Het deelraadslid stelt verder dat de ChristenUnie „een partij is geworden waarbij het erg belangrijk is te luisteren naar wat er niet wordt gezegd. Deze aspecten zijn echter veelal wel belangrijk voor bijbelgetrouwe christenen. Maar die punten wil de ChristenUnie blijkbaar niet meer noemen om zodoende binnen de overheid en de wereld geaccepteerd te worden.”

Het congres nam wel een amendement en een motie aan waarmee praktiserende homo’s impliciet worden uitgesloten van vertegenwoordigende functies. Lont vindt dat niet ver genoeg gaan. „Ik wil duidelijkheid van de partij. Die geeft ze niet. Het beestje wordt niet meer bij de naam genoemd.”

Onder druk van coalitie en samenleving is de partij gaan schuiven, stelt Lont. De ChristenUnie wil volgens haar liever „geaccepteerd worden binnen de overheid en de wereld” dan een Bijbelgetrouw en helder getuigenis te laten horen. „De ChristenUnie onderscheidt zich niet echt meer van het CDA.”

Ze heeft maandag haar lidmaatschap opgezegd. Haar zetel in de deelraadsgemeente Amsterdam-Zuidoost blijft ze bezetten. Ze gaat daar verder onder de naam Lijst Lont „om de kiezers te vertegenwoordigen die zich niet met de koers van de CU kunnen vereenzelvigen.”

Van kiezersbedrog is volgens haar geen sprake. „De partij waarvoor ik destijds heb gekozen, bestaat niet meer. De ChristenUnie is verschoven. Ik voel het als mijn roeping om een christelijk geluid te laten horen in de politiek en dat kan niet meer in de ChristenUnie.”

Omdat de partij volgens haar geen politiek meer bedrijft die is gebaseerd op duidelijke Bijbelse uitgangspunten „is een groot probleem ontstaan voor diegenen die wel op die manier vertegenwoordigd willen worden.”

Lont wil in hun behoefte voorzien. Ze verkent daarom de mogelijkheden om een landelijke partij op de richten. Ze heeft er al met diverse mensen over gesproken. „De vooruitzichten zijn redelijk goed.” Lont wil voorlopig de tijd nemen voordat ze met een definitief besluit komt.

Ze sluit zich niet aan bij de SGP. Ze kan daarvoor niet politiek actief zijn, maar ze wil vooral „een nieuw geluid laten horen. Ik wil staan voor de vrijheid van geloof en van meningsuiting, zonder anderen te kwetsen.”

De Amsterdamse heeft bij haar besluit om uit de CU te stappen ook laten meewegen dat de partij haar „niet heeft willen beschermen” tegen doodsbedreigingen, uitlatingen van racistische, bedreigende en beledigende aard. „Daarmee is gebleken dat de ChristenUnie een partij is die de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof niet kan waarborgen.” Lont kreeg te maken met bedreigingen nadat ze in het Nederlands Dagblad had geschreven dat praktiserende homoseksuelen de „geestelijke dood” verdienen. Voor die woordkeus heeft ze later haar excuses aangeboden.