En als dat laatste het geval is, je bent niet de enige. Het genre is momenteel ontzettend gewild. Waar zit ’m dat nu in? Waarom is dit soort verhalen zo geliefd bij lezers? Wat is het geheim van de feelgoodroman?

Als je de feelgoodroman ziet als louter een roman die een goed gevoel bij je oproept, wat hij in de letterlijke betekenis van het woord is, dan is hij al lange tijd geliefd. Beschouw je hem als de hedendaagse romantische roman met een happy end, zoals hij tegenwoordig veelal wordt geduid, dan zie je vooral de laatste jaren een stijging in populariteit.

Even ontsnappen aan de dagelijkse werkelijkheid of de moeilijkheden in je eigen leven

Wanneer die precies inzette, is moeilijk te zeggen, maar dat de Covid-19-epidemie eraan bijgedragen heeft, lijkt een feit. Omdat feelgoodromans een fijne vorm van escapisme zijn –een middel om even te ontsnappen aan de dagelijkse werkelijkheid of de moeilijkheden in je eigen leven– grepen mensen er tijdens de coronatijd namelijk graag naar om zo de aandacht af te leiden van alle narigheid in de wereld om hen heen.

Maar Maaike Blijdorp, uitgever fictie van KokBoekencentrum, ziet dat de vraag naar feelgoodromans al eerder is toegenomen. „Die is gelijk op gegaan met de groei van e-books en vervolgens ook audioboeken, met name sinds de komst van de streamingsdiensten. Die laatste hebben bingelezen mogelijk gemaakt en daar leent het feelgoodgenre zich uitstekend voor. En als gevolg daarvan is er in boekhandels meer ruimte voor vrijgemaakt.”

Een christelijke insteek

Die extra ruimte werd ook ingeruimd in de christelijke boekwinkels, want er zijn in het afgelopen decennium eveneens veel christelijke feelgoodromans verschenen. Die zijn net zo ‘feelgood’ als de algemene titels in dit genre, in de zin van dat ze je evenzogoed een fijn gevoel bezorgen, maar dan met een christelijke insteek. Dat ze die hebben, daar let Blijdorp, als uitgever van de meeste christelijke fictie, specifiek op bij het kiezen van de feelgoodtitels die ze uitgeeft. „De uitwerking van het christelijke aspect moet goed zijn, wat betekent dat niet iedere zogenaamde christelijke feelgoodroman uitgegeven wordt. Zo kwam er een tijdje terug een feelgoodroman langs die zich midden in het kerkelijk leven afspeelt, maar waarin God noch geloof aan bod komt. Dat vond ik op z’n zachtst gezegd niet zo sterk. Hij gaat dan ook niet bij ons verschijnen.”

Al geeft Blijdorp daarnaast ook, zoals ze dat in de Verenigde Staten noemen, ”clean read”-feelgoodromans uit. „Deze titels zijn niet specifiek christelijk, maar bevatten voor christenen geen aanstootgevende inhoud en passen bij de christelijke waarden. En waar de christelijke feelgoodroman overwegend door gelovige lezers gekocht wordt, in elk geval de fysieke boeken, verkopen we die laatste breder dan alleen in de christelijke markt.”

Ideaal ter ontspanning

Wie al deze feelgoodromans schrijven? Tot voor kort waren dat eigenlijk uitsluitend Amerikaanse auteurs, zoals Irene Hannon, Courtney Walsh en Becky Wade, een paar van de bekendste christelijke feelgoodauteurs. Maar vorig jaar kwam daar de Twentse Leanne Pots bij, die met haar Hollandse feelgood inmiddels een plekje heeft veroverd tussen al die buitenlandse namen. Wat net zozeer geldt voor Mirjam Kooijman, wier romans ook een hoog feelgoodgehalte hebben.

De boeken zijn gezellig, ongecompliceerd en hartverwarmend, wat ze ideaal ter ontspanning maakt

En hun titels worden gretig gelezen door vrouwen van alle leeftijden. De boeken zijn gezellig, ongecompliceerd en hartverwarmend, wat ze ideaal ter ontspanning maakt. Een andere reden waarom deze verhalen geliefd zijn, is dat ze doorgaans raken aan de leefwereld van de lezer, waardoor ze dichtbij komen en aanspreken. En niet in de laatste plaats worden de levens- of geloofslessen die er steevast in schuilgaan op prijs gesteld.

Lang en gelukkig leven

Dat alles samen maakt dat Blijdorp het niet snel ziet gebeuren dat de feelgoodroman weer aan populariteit moet inleveren. „Integendeel, ik verwacht dat het feelgoodgenre nog flink gaat groeien en zich snel zal ontwikkelen, en ik ben benieuwd welke van de trends daarbinnen die je nu al overzees ziet –tijdreisromans om er eentje te noemen– uiteindelijk ook zullen doordringen tot de Nederlandse christelijke markt.” De feelgoodroman leeft dan waarschijnlijk ook nog lang en gelukkig.

De feelgoodroman leeft waarschijnlijk nog lang en gelukkig

Romantiek op het Twentse platteland

Een ode aan het leven op het Twentse platteland: zo zou je de boeken van Leanne Pots (31) kunnen typeren. Ze schrijft niet alleen feelgoodromans, ze leest ze ook graag. „Het fijne van dit genre is dat je niet op zoek hoeft naar diepere lagen. Het verhaal zoals het op papier staat: dat is wat mensen raakt. Daardoor zijn het voor lezers heel toegankelijke boeken.”

Aan de eettafel in haar huis in Enter vertelt Pots, vlot pratend met een Twentse tongval, over haar onverwacht opgebloeide schrijfcarrière. Vorig jaar april verscheen haar eerste boek, ”Ik red me wel”, het eerste deel van de serie ”Weidse liefde”. Dit jaar kwam deel twee uit, ”Je kent me toch”. Inmiddels ligt er ook een kerstbundel in de boekhandel waarin een novelle van haar hand is opgenomen: ”Ik geef je alles”. „Onvoorstelbaar wat er in een paar jaar is gebeurd. Het is een droom die werkelijkheid is geworden”, zegt ze.

Die droom heeft ze niet altijd gehad. „Ik kan me niet herinneren dat ik als kind schrijver wilde worden. Lezen vond ik wel geweldig. Stapels boeken verslond ik als kind. Ik lees nog altijd graag en heb een voorkeur voor feelgood. Ik lees ook weleens iets anders, bijvoorbeeld een literair boek voor de leeskring waar ik lid van ben. Maar voor mijn ontspanning pak ik toch liever een feelgoodroman.”

Weblog

Tien jaar geleden ontdekte Pots dat ze schrijven leuk vindt. „Op een dag, toen ik eigenlijk voor een toets moest leren, bedacht ik dat ik een weblog met eigen recensies van boeken ging beginnen, wereldvanboeken.nl. Dat heb ik vier jaar gedaan.”

Pots werkt bij de politie. Over haar ervaringen op straat –inmiddels heeft ze al een aantal jaar een kantoorfunctie– schreef ze columns voor Terdege. „Zo ontdekte ik dat voor mij schrijven met een deadline heel goed werkt.”

In 2021 besloot Pots dat ze serieus werk ging maken van het schrijven. Ze ging aan de slag met als bagage een paar tips van een onlineschrijfcoach. „De belangrijkste: voor je gaat schrijven eerst je karakters goed uitwerken.” Als genre koos ze voor het feelgoodverhaal. „Omdat ik zulke boeken zelf graag lees, en omdat ik gelijk met schrijven wilde beginnen. Als ik voor een historische roman had gekozen, had ik eerst veel tijd in research moeten steken. Dat trok me niet zo. Al ontkom je er niet aan om onderzoek te doen als je de werkelijkheid zo precies mogelijk wilt beschrijven. Hoe gaat er op een boerderij aan toe? Wat gebeurt er in een brandweerkazerne als er een melding komt?” In de basis bedacht ze toen de opzet van de driedelige serie ”Weidse liefde”, al liep de uitvoering enige vertraging op door de geboorte van haar derde kind.

Ups en downs

Pots’ boeken volgen het stramien dat feelgoodboeken kenmerkt: een liefdesverhaal waarbij de hoofdpersonen elkaar na een aantal ups en downs vinden. „Soms best wel zoet en lief. Maar tegelijk komt de volle breedte van het leven erin aan de orde.” In haar boeken wordt alleen gezoend. „Daar ben ik heel principieel in, haha. Zoenen is oké, maar verder gebeurt er niets.”

„Soms zijn mijn boeken best wel zoet en lief. Maar tegelijk komt de volle breedte van het leven erin aan de orde” - Leanne Pots, auteur

Als context koos ze voor het Twentse platteland, de streek waar ze zelf is geboren en getogen. „Als ik uit het westen kom en bij Deventer over de IJssel rijd, voelt dat als thuiskomen. Ik hoop dat mijn enthousiasme voor deze regio aanstekelijk is, het is zo mooi hier.”

In het leven van haar hoofdpersonen speelt het christelijk geloof als vanzelfsprekend een rol. Dat is voor Pots een bewuste keuze. „Ik vind het belangrijk om iets te laten zien van de liefde en genade van God, zonder dat het er dik bovenop ligt. Misschien dat lezers zich eraan kunnen optrekken dat er leeftijdsgenoten zijn voor wie het geloof ook belangrijk is. En dat je met elkaar kunt delen wat genade en vergeving voor jou persoonlijk betekenen.”

Dat haar boeken ook in reguliere boekwinkels worden verkocht, vindt ze mooi maar ook uitdagend. Verschillende niet-christelijke boekenbloggers hebben inmiddels over haar boeken geschreven. „Ik vind het wel grappig dat er dan wordt opgemerkt dat het geloof een rol speelt, maar dat je daar prima omheen kunt lezen. Maar er zijn er ook die de manier waarop het geloof in mijn verhalen verweven is juist wel mooi vinden.”

De wetenschap dat ook niet-christenen haar boeken lezen, ervaart ze nu ze bezig is met het manuscript voor een nieuw boek als een mogelijke valkuil. „Ik wil authentiek zijn in hoe ik het geloof in het verhaal een plaats geef. Ik wil voorkomen dat ik dat ga minimaliseren om voor een breder publiek aantrekkelijk te zijn.”

Inkijkje

Meestal vindt ze schrijven heerlijk, soms is het ook een worsteling. „Als ik er goed in zit, gaat het soms vanzelf. Het lijkt dan wel alsof ik alleen maar hoef op te schrijven wat m’n personages doen. Maar als ik vastzit of als ik eindeloos aan het schrappen en schaven ben, vraag ik mezelf weleens af waarom ik er eigenlijk aan begonnen ben.”

Ze ervaart schrijven als iets heel persoonlijks. „Mijn verhalen gaan niet over mezelf, maar over verzonnen personages. Ik ontleen daarvoor inspiratie aan wat ik heb meegemaakt, gezien of gehoord. Maar alles komt wel uit mijn eigen hoofd. Dat is best een vreemd idee. Lezers krijgen eigenlijk een inkijkje in mijn gedachten.”

Ze vindt het niet prettig als mensen haar boeken typeren als streekromans. „Dat komt op mij over als ouderwets en een beetje burgerlijk. Ik schrijf inderdaad over het leven op het platteland, maar wel in een heel andere stijl.”

Dat er over feelgoodboeken soms wat neerbuigend wordt gedaan vindt ze jammer. „Het wordt vaak niet als een volwaardig genre gezien. Als ik zeg dat ik boeken schrijf, vinden mensen dat interessant. Als ik vertel dat het feelgoodverhalen zijn, krijg ik soms als reactie: o, van die romannetjes. Ik denk dat dit genre net zo veel bestaansrecht heeft als historische romans of thrillers. Ik vind het een compliment als mensen me laten weten dat ze mijn boek niet weg wilden leggen of dat ze door het verhaal geraakt zijn.”

Er zijn mensen die het lezen van fictie tijdverspilling vinden. Wat levert het lezen van een van jouw feelgoodromans de lezer op, hoop je?

„Onder andere herkenning. De thema’s die in mijn boeken aan de orde komen, zien mensen denk ik in hun eigen leven terug. Dat hoor ik ook in reacties. Soms vertellen lezers me hun halve levensverhaal om me te laten weten wat ze in mijn boeken herkenden. Lezen is ook een manier om te ontspannen. Veel mensen staan voortdurend aan en ervaren veel onrust. Een feelgoodroman lezen kan helpen om even tot jezelf te komen door een kijkje te nemen in een wereld die niet de jouwe is. Maar ik hoop bovenal dat de boodschap van Gods liefde en genade die door mijn verhalen verweven is, lezers zal raken.”