„Als ik mijn ogen sluit, zie ik die kring met containers in de brandende zon weer voor me. In deze stalen kooien zitten vele christenen gevangen. De Eritrese overheid heeft hen gedeporteerd en opgesloten, ergens in de brandende woestijn. Als ik mijn oren spits, hoor ik niet alleen het gekerm van onze gemartelde broeders en zusters die vanwege de folteringen over de grond kronkelen en in het bloed baden. Daarbovenuit weerklinkt het lied van christenen die hun houvast en troost in de Heere Jezus Christus hebben gevonden.”

In het indrukwekkende boek ”Het lied van de nachtegaal” beschrijft Helen Berhane uit Eritrea wat het leven in die zeecontainer voor haar betekende. Ondanks de gruwelijke martelingen weigerde ze de Heere Jezus te verloochenen. Ze was bereid een hoge prijs te betalen, want Jezus is haar alles waard.

Ondertussen verslechtert de situatie van de christenen in Eritrea met de dag. In het afgelopen jaar zijn al meer dan 214 Eritrese christenen opgepakt en gevangengenomen. Als ze de gevangenschap overleven, zijn ze vaak getraumatiseerd. Monica Nieuwenhuijse-Thijsen, SDOK-bestuurslid en auteur van het boek ”Een zeker man had een vijgenboom”, bezocht een paar maanden geleden deze regio in Afrika. Ze ontmoette twee vrouwen, Ajana en Lya, die eveneens jarenlang in een zeecontainer hebben gezeten. Hun getuigenis is indrukwekkend.

Geestelijke strijd

In een veilige hotelkamer delen Ajana en Lya hun ervaringen. Behalve het lichamelijke en psychische lijden hebben ze vooral een geestelijke strijd gevoerd tijdens hun verblijf „in de woestijn van de beproeving”. Beiden kennen de intense worsteling om trouw te blijven aan het geloof en te volharden in de navolging van Christus. Hoewel ze zich in dezelfde situatie bevinden, beleven ze het in geestelijk opzicht toch verschillend. Ajana ervaart Gods nabijheid overduidelijk. Ze volhardt in het gebed en blijft zingen, ondanks de verzoeking. Lya wankelt in duisternis en ondanks haar vurige gebed lijkt het voor haar alsof de Heere haar vergeten is.

Regelmatig worden deze vrouwen door de cipiers voor de keuze gesteld: teken de verklaring en de poort van de gevangenis zwaait voor je open en je kunt gaan en staan waar je wilt. Je moet echter wel beloven dat je je geloof niet meer met anderen deelt en geen kerk meer bezoekt.

Op zekere dag is Lya de wanhoop nabij. Ze hoort dat haar moeder ernstig ziek is. Als de cipier haar vraagt om bij het kruisje te tekenen, kan ze de verzoeking niet langer weerstaan. Ze wordt vrijgelaten, terwijl haar vriendin Ajana daarna nog jaren in de zeecontainer gevangenzit.

Mozes en Demas

Ook in de Bijbel worden verschillende mensen voor een keuze gesteld. Mozes koos ervoor „liever met het volk van God slecht behandeld te worden dan voor een ogenblik het genot van de zonde te hebben” (Hebreeën 11:25). De Heere Jezus stelt de rijke jongeman voor deze keuze: „Nog één ding ontbreekt u: verkoop al wat u hebt en deel het uit onder de armen en u zult een schat hebben in de hemel. En kom dan en volg Mij” (Lukas 18:22). We weten niet waarvoor hij uiteindelijk heeft gekozen. Zou de prijs voor het volgen van Jezus voor hem toch te hoog geweest zijn? Demas gaat zelfs met Paulus mee op zendingsreis. Maar te midden van de beproevingen haakt hij af: „Demas heeft mij verlaten, omdat hij de tegenwoordige wereld heeft liefgekregen” (2 Timotheüs 4:10).

De Heere Jezus spoort ons aan om de goede keuze te maken en stelt daar een rijke beloning tegenover: „En al wie huizen of broers of zusters of vader of moeder of vrouw of kinderen of akkers zal verlaten hebben omwille van Mijn Naam, die zal honderdvoudig ontvangen en het eeuwige leven beërven” (Mattheüs 19:29).

We maken elke dag ongeveer 30.000 keuzes, waarvan verreweg de meeste onbewust. Onze belangrijkste beslissingen liggen op godsdienstig terrein. Telkens wanneer de Bijbel opengaat, dwingt het Woord van God ons om het goede te kiezen. De Heere Jezus vraagt ons onophoudelijk: „Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen” (Mattheüs 16:24). De prijs voor het volgen van Hem is hoog. Vandaar de vraag: Wat is Jezus ons waard?

Afvalligen

Hoe moeten we omgaan met mensen die de Heere Jezus verloochenen? Deze vraag speelde al in de eerste eeuwen na de geboorte van Christus. Na iedere golf van vervolging vroegen kerkleiders zich af wat ze moesten doen met gemeenteleden die het christelijk geloof onder druk afzwoeren, maar daarna hun zwakheid betreurden en opnieuw in de gemeenschap van de kerk opgenomen wilden worden. Deze christenen werden beschouwd als ”lapsi” (Latijn voor ”uitglijden” of ”struikelen”).

Deze kwestie werd besproken op de synode van Carthago in 251 na Christus, onder voorzitterschap van Cyprianus, de bisschop van Carthago. Op deze synode stonden twee partijen lijnrecht tegenover elkaar. De strenge partij was van mening dat een afvallige voor eens en voor altijd met de kerk had gebroken. De milde partij stelde voor de spijtoptanten weer in de schoot van de kerk op te nemen. Cyprianus behoorde tot de strenge partij. Deze kwestie heeft in de loop van de kerkgeschiedenis tot verschillende kerkscheuringen geleid.

Vergevingsgezind

Opvallend is dat de verloochening van Lya niet tot een breuk met Ajana leidt. Als ze jaren later elkaar weer ontmoeten, erkennen ze elkaar als zusters in de Heere. Deze vergevingsgezinde houding vinden we veelvuldig terug bij vervolgde christenen. Enerzijds leeft het besef dat volharden in het geloof geen prestatie van een mens, maar genade van God is. Anderzijds staat de deur van de genade open voor iedereen die oprecht berouw heeft van zijn verloochening van Christus.

Laten we daarom maar vergevingsgezind zijn tegenover onze broeder en zuster die onder de druk van vervolging is bezweken. Wat zouden we trouwens zelf doen als van ons gevraagd werd om ons huis of ons geld, onze man of vrouw of misschien zelfs ons leven over te hebben voor Koning Jezus? Zijn wij bereid de hoogste prijs te betalen, omdat Christus ons alles waard is?

De auteur is bestuursvoorzitter van de SDOK.

sdok.nl/woestijn