De meerderheidsleider in de Senaat, de Democraat Chuck Schumer, is van plan volgende week een stemming te houden over het plan van president Joe Biden om miljarden steun te verlenen aan Israël en aan Oekraïne.

Schumer is ervan overtuigd dat hij daarvoor de handen van de meerderheid in de Senaat op elkaar krijgt. Doordat zijn partij 51 van de 100 Senaatszetels bezet, kan hij dat ook zeggen.

De klemmende vraag is echter of daarmee de hulp zeker is gesteld. Het plan behoeft ook de goedkeuring van het Huis van Afgevaardigden en daar hebben de Republikeinen de meerderheid. Bij hen staat niet zozeer de hulp aan Israël ter discussie, maar wel die aan Oekraïne (een bedrag van ongeveer 60 miljard dollar). Om daar hun goedkeuring aan te geven, wil de meerderheid van de Republikeinse afgevaardigden ook meer geld voor bewaking van de Amerikaanse zuidgrens, waar de druk van immigranten nog steeds erg groot is.

Eindeloze oorlog

Binnen de Republikeinse partij is sprake van groeiende aarzeling om Kyiv te blijven steunen. Die reserves leven nog meer op het Republikeinse grondvlak dan bij de politici in Washington. Al is er binnen de fractie een groep die sowieso een punt achter de hulp wil zetten.

Deze op zich beperkte groep vindt dat Amerika geen enkel belang heeft bij de strijd tussen Rusland en Oekraïne. Zij is bang een eindeloze oorlog in gerommeld te worden. Bovendien hebben deze afgevaardigden grote vragen bij steun aan „een door en door corrupt land” zoals ze Oekraïne noemen.

Wat op de achtergrond meespeelt, is dat er volgend jaar verkiezingen worden gehouden. Alle leden van het Huis van Afgevaardigden moeten dan opnieuw gekozen worden. En in die situatie zijn politici geneigd om rekening te houden met de wensen en gevoelens van de kiezers.

Onvrede over beleid

Uit een peiling van Reuters/Ipsos in oktober bleek dat nog slechts 35 procent van de Republikeinse kiezers de hulp aan Oekraïne steunt, tegen 56 procent in een enquête van juni.

Overigens neemt het draagvlak voor financiële steun bij alle Amerikanen af. Een opiniepeiling van de Chicago Council for Global Public Affairs uit oktober wees uit dat 63 procent van alle Amerikanen het sturen van wapens steunt. Dat is duidelijk minder dan de 79 procent in maart 2022.

Analisten noemen naast de komende verkiezingen ook de onvrede over het beleid van president Biden als oorzaak voor dit afkalvende draagvlak. De Republikein James Cohen uit Virginia Beach deelt dat. „Biden wordt gezien als incompetent en corrupt. Alles wat Biden doet, wordt daarom negatief beoordeeld, of het nu Oekraïne is of iets anders.”

Spitsroeden

Wat het Huis van Afgevaardigden besluit, hangt in belangrijke mate af van de opstelling van Mike Johnson, de Republikeinse voorzitter van het Huis. Slaagt hij erin een voorstel te doen dat aanvaardbaar is voor zowel de Democraten als de Republikeinen? Dat is voor hem spitsroeden lopen, want hij weet dat zijn voorganger, Kevin McCar-
thy, het veld moest ruimen omdat hij rond de begroting een deal had gesloten met de Democraten.

Begin deze week toonde Johnson zich optimistisch. „Oekraïne is een andere prioriteit. Natuurlijk kunnen we niet toestaan dat Vladimir Poetin door Europa marcheert. En we begrijpen de noodzaak om daar te helpen”, zei hij.

De zorg van de Democraten is echter dat Johnson de hulp aan Oekraïne zal koppelen aan meer veiligheidsmaatregelen aan de Amerikaanse zuidgrens. En voor een „dergelijke koehandel” voelen de Democraten niet.

Senaatsvoorzitter Schumer zegt dat zo’n voorwaarde voor zijn partij een belemmering zou zijn om akkoord te aan. In een brief waarschuwde hij. „Niets zou autocraten als Poetin en Xi op dit moment gelukkiger maken dan de Verenigde Staten te zien aarzelen in onze steun voor het Oekraïense volk en zijn leger. Dit gaat niet alleen over de Oekraïense of trans-Atlantische veiligheid, het gaat ook over de Amerikaanse veiligheid, want een ongecontroleerde Poetin zou een aangemoedigde Poetin zijn.”

De Republikein Cohen steunt deze gedachte. „Op dit moment hebben we een situatie waarin Amerika moet beslissen: Willen we een bondgenoot steunen? Of willen we wachten tot we de Derde Wereldoorlog hebben, en moeten we onze kinderen daarheen sturen?”