Hermans (VVD) erkent: het gaat matig
„Het gaat matig”, erkent fractievoorzitter Sophie Hermans van de VVD. De liberaal hekelt in haar bijdrage het gevoel van „de politiek van het eeuwige moeten”. „We moeten van Brussel, we moeten van de rechter, we moeten van de modellen.” Hermans zegt juist de politiek te zijn ingegaan omdat ze dingen anders wíl doen.
Ze noemt als voorbeeld beleid op stikstof en klimaat, het bouwen van huizen en het beperken van het aantal asielzoekers dat naar Nederland komt. Niet omdat dat moet, maar omdat dat volgens haar de juiste keuzes zijn.
PVV-leider Geert Wilders reageerde schamperend op de uitlatingen van Hermans. „Waar blijven uw wensen?”, vroeg hij zich af. „U bent de fractievoorzitter van de grootste regeringspartij in Nederland. U roept wat u wil, maar u levert nog niets.”
Daarop zei Hermans dat het matig gaat. „Er gaat een aantal dingen goed”, zoals investeringen in Defensie en maatregelen om drugscriminaliteit aan te pakken. „Maar niet alles gaat goed”, aldus de VVD-fractievoorzitter. Onder meer op het verminderen van het aantal asielzoekers dat naar Nederland komt en de uitstoot van CO2 en andere broeikasgassen moet het kabinet „serieuze stappen” zetten, zegt Hermans. Zij ziet wel „allerlei aanknopingspunten” om zaken te verbeteren.
Mirjam Bikker van coalitiepartner ChristenUnie heeft heel andere prioriteiten voor ogen. Zij wil dat het kabinet gaat investeren in elke regio, en dat voorzieningen ook in krimpgebieden op een basisniveau moeten komen. De ereschuld van Nederland aan Groningers moet worden ingelost en het kabinet moet ervoor zorgen dat gezinnen goed kunnen rondkomen. Wat de stikstofaanpak betreft, vindt Bikker dat er nu duidelijkheid aan boeren en provincies moet worden gegeven. Blijven praten over de juiste aanpak, daar „knapt de natuur niet van op”.
Gezien de uitslag van de verkiezingen voor Provinciale Staten „kunnen we onmogelijk tevreden zijn. Ook het kabinet kan onmogelijk tevreden zijn”, zei Bikker. „Kiezers voelen zich niet gezien of gehoord.” Volgens Bikker is er bij hen een gebrek aan vertrouwen; zij willen oplossingen zien. Terecht, vindt de CU-fractievoorzitter. „Ik wil me er niet bij neerleggen dat er wantrouwen is in de politiek of de overheid.”
Bij de provinciale verkiezingen verloren de coalitiepartijen fors. De BoerBurgerBeweging werd in alle provincies de grootste fractie.