Soepel en met milde humor leidde partijvoorzitter Van Leeuwen zaterdag, op het SGP-verkiezingscongres in Hoevelaken, de 240 afgevaardigden en de circa 260 andere belangstellenden door de behandeling van precies 90 amendementen op het conceptverkiezingsprogramma. Mede daardoor ging de partijbijeenkomst van een leien dakje. „Wie volgt het hoofdbestuur in dit preadvies? Aha, een meerderheid. Helder, dank u!”

Het spannendste moment was aan het eind van de morgen. Zou een meerderheid van de afgevaardigden het partijbestuur steunen in zijn voorstel het invoeren van de doodstraf niet op te nemen in het verkiezingsprogramma? Van Leeuwen wordt nu echt alert en leidt déze stemming, in tegenstelling tot veel andere, uitvoerig in. Deze discussie gaat níét over het voor of tegen de doodstraf zijn, onderstreept hij, en al helemaal niet over „beginselverzaking.” Het gaat over de vraag hoe de partij haar ideeën „communiceert.”

Als zes afgevaardigden hun licht hebben laten schijnen over de amendementen van de afdelingen Zaanstad en Zwartewaterland –die invoeren van de doodstraf wél in het programma willen– en ook partijleider Van der Staaij zijn zegje heeft gedaan („Voor deze programmaperiode staat invoeren van de doodstraf mijlenver van de politieke realiteit af”), breekt het uur U aan. Van Leeuwen haalt opgelucht adem: van de 240 afgevaardigden stellen zich er 134 achter het partijbestuur. Zo, dat is binnen.

Veel minder slaagde de partijtop in het realiseren van een andere doelstelling: door het niet opnemen van het invoeren van de doodstraf in het verkiezingsprogramma voorkomen dat (seculiere) media zich en masse op dat ene beleidspunt storten en geen aandacht meer hebben voor de positieve boodschap van de SGP. Want laat nu juist dat vorige week volop gebeurd zijn: tal van media besteedden uitvoerig aandacht aan deze vernieuwing in het SGP-verkiezingsprogramma. Oef, misgerekend.

Maar zoals het de voorstellen over de doodstraf zaterdag verging, zo verging het bijna alle wijzigingsvoorstellen van plaatselijke afdelingen. Afschaffen van het homohuwelijk wel degelijk opnemen in het verkiezingsprogramma (afdeling Apeldoorn), „omdat we niet de indruk moeten wekken aan dit punt minder zwaar te tillen dan voorheen?” Het partijbestuur verwoordt het liever positief door in het programma voor te stellen „de waarde van het klassieke gezin van vader, moeder en kinderen in de Grondwet vast te leggen.” De afgevaardigden volgen het partijbestuur.

Slechts bij één van de negentig amendementen moeten Van Leeuwen en de zijnen bakzeil halen. Bij het voorstel van SGP-jongeren om het Europees Parlement minder verantwoordelijkheden en een andere status en werkwijze te geven, kiezen de afgevaardigden in meerderheid niet voor het negatieve preadvies van het partijbestuur, maar voor de jeugd. „Dit is de dag van de jongeren”, glimlacht Van Leeuwen.

Als een boer die kiespijn heeft? Mmm, niet per se. De partij heeft er immers zonder meer baat bij dat na deze dag het beeld beklijft dat het voor partijafdelingen zin heeft om amendementen in te dienen en dat een moderne frivoliteit als een verkiezingscongres voor herhaling vatbaar is.

Positief blijven, is ook de boodschap die Van der Staaij ’s middags in zijn speech verwerkt. Politici kunnen nu wel steeds op elkaar gaan katten, maar laten we elkaar liever complimenten geven, stelt de partijleider. Daarom verdienen Rutte en Samsom een pluim omdat zij eindelijk weer eens voor een kabinet zorgden dat de rit gaat uitzitten. En krijgt Buma een veer op zijn hoed omdat het CDA ten slotte weer oog krijgt voor het belang van een sterke landsverdediging.

Ook de plaatsvervangend voorzitter, ds. Van Heteren, weet in zijn openingswoord het thema ”positief” verrassend te verwerken. „Jerubbaäl betekent: strijder tegen Baäl. Dat is negatief, zegt u misschien. Maar positief betekent het: strijder voor God!”