Dat de resolutie, die al eerder in bespreking is geweest, donderdag zou worden aangenomen, stond vooraf vast. De Arabische landen waren namelijk voor, en de vraag was dus alleen hoeveel landen er tegen zouden stemmen of zich van stemming zouden onthouden. Israël heeft de afgelopen maanden hard gewerkt om landen ervan te overtuigen de resolutie niet te steunen. Op het laatste moment heeft het zelfs de steun ingeroepen van de Rooms-Katholieke Kerk omdat door het Unesco-besluit niet alleen Joden, maar ook christenen worden geraakt. Het heeft allemaal niet mogen baten. Of misschien toch wel, want het aantal landen dat zich van stemming heeft onthouden, was groter dan verwacht. En: niet één Europees land heeft vóór het besluit gestemd. En dat is voor veel Israëliërs misschien nog wel belangrijker dan dat de resolutie toch werd aangenomen.

Ondertussen laat dit besluit wel heel duidelijk zien waarom de Joodse staat geen enkel vertrouwen heeft in de Verenigde Naties en alle organisaties die daaraan gelieerd zijn. Arabische landen zullen altijd tégen Israël kiezen, waardoor Israël in iedere kwestie start met een bijna niet meer goed te maken achterstand.

Premier Netanyahu heeft de landen die voor de resolutie hebben gestemd opgeroepen eens een kijkje te nemen bij de Titusboog in Rome. Deze boog werd gebouwd nadat de Romeinen in het jaar 70 de Joodse tempel hadden verwoest. Op de triomfboog staat de menora uit de Joodse tempel afgebeeld die de Romeinen als overwinningsbuit uit Palestina meenamen naar Rome. Deze zevenarmige kandelaar is ook in 2016 nog steeds het symbool voor Israël en een bewijs dat er dus wel degelijk een connectie is tussen de Tempelberg en de Joden.

Het is lachwekkend dat de Unesco denkt door een besluit dat bij meerderheid is aangenomen de geschiedenis te kunnen herschrijven. Helaas is ook deze resolutie weer een bewijs dat Israël door moslimlanden niet erkend wordt als thuisland van het Joodse volk en volgens die landen dus geen bestaansrecht heeft. Daarmee is het besluit gefundeerd in een antihouding tegen Israël. Geen wonder dat Israël heeft besloten om alle samenwerking met de Unesco op te schorten.

Het niet kennen van de geschiedenis, is een gevaar voor de toekomst. Het óntkennen van de geschiedenis is nog veel erger. Zeker als dat gesanctioneerd wordt door een orgaan als de Unesco. Met het aannemen van deze resolutie is de historische band tussen het Joodse volk en de Tempelberg niet ongedaan gemaakt. Wel is de discussie over de VN en daaraan verbonden organisaties er des te urgenter door geworden. Omdat organisaties die de geschiedenis ontkennen, geen toekomst hebben.