De boerkini. Wonderlijk kledingstuk. Gesprek van de dag. Geen zichzelf respecterende krant die er niet over schrijft. Het blijkt een prima aanjager te zijn voor zowel frustratie van de moslim als angst voor de moslim.
De burgemeester van een Franse badplaats zag een boerkinidraagster uit de golven opduiken en dacht gelijk aan een terrorist. Waarom niet aan een uit koers geraakte zeemeermin? Lach het onderwerp niet weg. Doe er niet luchthartig over. Je kunt zomaar beschuldigd worden van collaboratie met de vijand. Uit angst voor moslimterreur zou je de andere kant op kijken.
Inmiddels rolt een golf van boerkiniverboden over de Franse stranden. Verdere teloorgang van de westerse beschaving dreigt. Onaanvaardbaar! Toppunt van die beschaving is kennelijk dat je je zo bloot mogelijk vertoont in de publieke ruimte. Nog niet zo lang geleden gold het tegendeel en was exhibitionisme strafbaar. Op een zomerdag nu is het strand één grote barbecue. Tonnen vlees sudderen in de zon. Vaak ook nog eens hevig toegetatoeëerd. Daar passen geen boerkini’s bij.
Wie in zo’n hatelijk vrouwenharnas onze westerse stranden durft betreden, geeft er blijk van de westerse beschaving diep te minachten. In de Nederlandse integratiecursus passeren homohuwelijk en naaktstrand als verplichte lesonderdelen. Kennelijk werpt dat z’n vruchten af. Boerkini’s duiken hier nog maar sporadisch op.
Dat nu juist het ruimdenkende Frankrijk de kledingvrijheid van haar burgers aan banden legt, verbaast. Natuurlijk werkt deze vergaande aanpassingsdrang van een overheid alleen maar contraproductief. Het is nodeloos angst zaaien en tweespalt tussen bevolkingsgroepen aanwakkeren.
Inmiddels pleiten ook in Nederland enkele zeurpapegaaien voor een inperking van de kledingvrijheid. De boerkini zou symbool zijn van vrouwenonderdrukking. Dus weg dat ding. Reken maar dat er politieke clubs zijn die hier electoraal gewin zien.
De antidiscriminatiegekte die al decennialang ons werelddeel geselt, leidt onherroepelijk tot nieuwe vormen van discriminatie. De ‘tolerante’ seculiere meerderheid verdraagt het niet dat men weigert te wandelen conform haar overtuigingen en schema’s. Haar assimilatiedrang omvat meer dan inperking van kledingvrijheid. Identiteitsgebonden organisaties liggen steeds meer onder haar vergrootglas. Vooral het onderwijs.
De in opspraak geraakte boerkini is meer dan een storm in een glas water. Het is een baken in zee. Kleding heeft te maken met je identiteit en ligt daarom zo gevoelig. Vooral als die identiteit een geestelijk vacuüm blijkt te zijn. Kleding is niet stom, maar spreekt een eigen taal.
