Dat stelt de remonstrantse theoloog Tom Mikkers in een opinieartikel op website Nieuw W!J. Het gaat om strofe 19 uit het lied ”Jeruzalem, mijn vaderstad”. In het eindtijdlied van Willem Barnard, naar een 16e-eeuws Engelse voorbeeld, gaan strofe 19 en 20 als volgt: „De negers met hun loftrompet,/ de joden met hun ster,/ wie arm is, achteropgezet,/ de vromen van oudsher,/ van alle kanten komen zij/ de lange lanen door,/ het is een eindeloze rij,/ de kinderen gaan voor.” Het gezang is in 2013 overgenomen uit het Liedboek voor de kerken (1973), waar het als lied 265 voorkwam.

Volgens Mikkers heeft Barnard „waarschijnlijk met de beste bedoelingen” zich bediend „van beelden en woorden waarvan je –zeker tegen het licht van het felle antiracisme debat– niet anders kunt dan concluderen dat we hiervan af moeten. Dit soort liederen kun je gewoon niet meer zingen.” Bij een revisie van Liedboek 2013 zou deze strofe volgens hem verwijderd moeten worden. „De tekst van Willem Barnard moet wat mij betreft zo snel mogelijk uit het nieuwe liedboek. Dit boek beoogt een visitekaartje te zijn. En ook al gaat het het in het lied van Willem Barnard om het ongedaan maken van lijden: een aanklacht tegen slavernij en holocaust dient vrij van racistische taal en beelden te zijn.”

In dagblad Trouw reageert ds. Karin van den Broeke, preses van de synode van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), op de kwestie. „Het woord neger, nee, dat kan echt niet meer.” Maar schrappen van de bewuste strofe gaat haar te ver. „Ik geef onmiddellijk toe dat het knarst, daarmee wijst het ons gelovigen juist ook op onze tekortkomingen.” Ze neemt het op voor het lied. „Het gaat over een nieuwe wereld, waar de degenen die het meest zijn weggezet de beste plaats krijgen.” Ze gebruikt het lied zelf ook. „Maar dit couplet sla ik over.”