In de huiskamer in hun woning in Groot-Ammers doet weinig aan muziek denken. Er zijn wat cd’s te vinden en er staat „sinds kort” een orgel. Componistenportretten ontbreken en op de bank liggen geen kussens met een notenprint. De Wit: „Onze gesprekken gaan lang niet altijd over muziek.”

De Wit hoorde als vijfjarige op school fluitist Raymond Delnoye spelen. „Ik schijn met open mond te hebben geluisterd. Vanaf dat moment was ik verliefd op de dwarsfluit. Die liefde is nooit meer overgegaan. Op mijn elfde wist ik dat ik fluitiste wilde worden.”

Zonnenbergs vader was slager en kerkorganist. „Als er geen klanten kwamen, draaide hij in de woonkamer platen met werken van Bach. Mijn droom was orgel studeren aan een conservatorium. Dat bleek financieel niet haalbaar, daarom ging ik op een kantoor werken. Na verloop van tijd solliciteerde ik met succes op een vacature voor muziekdocent. Daarna kon ik schoolmuziek en koordirectie gaan studeren. Overdag gaf ik les en ’s avonds dirigeerde ik koren. Orgelspelen ben ik altijd blijven doen. Achteraf gezien, is het goed geweest dat mijn droom om orgel te gaan studeren in duigen viel. Ik zie dit als Gods leiding. Nu ben ik veel breder opgeleid.”

Speelde de muziek een rol bij het ontstaan van jullie relatie?

Zonnenberg: „Ik werk sinds 1985 bij de EO. Mijn eerste opdracht was het opzetten van een muziekprogramma met jongeren. In het kader daarvan kreeg ik een brief over een muziekgroep van vijf jonge meiden in Krimpen aan de Lek, Barok Purée.

Afgaand op de naam vermoedde ik dat dit weinig soeps kon zijn. Die meiden speelden echter geweldig. Marjolein viel mij direct op door haar fantastische toon. Na de opname voor het EO-programma nodigde ik het ensemble regelmatig uit voor mijn koorconcerten. Later vroeg ik enkel Marjolein. Na een concert bracht ik haar weleens thuis. Soms maakten we een wandeling, af en toe gingen we uit eten.”

De Wit, lachend: „Mijn vader vroeg soms wat er gebeurd was, maar Martin raakte mij nooit met een vinger aan.” Martin: „Ik wilde haar niet kwijt.” De Wit: „We vonden onze vriendschap heel waardevol en waren bang om die te verliezen. Stel je voor dat de liefde niet wederzijds zou zijn.” Zonnenberg: „Op een gegeven moment hebben we toch de knoop doorgehakt. Anderhalf jaar later zijn we getrouwd.”

Werkte muziek stimulerend of stond ze de liefde in de weg?

Zonnenberg: „Verschillende verkeringen liepen stuk door mijn muzikale bezigheden. Doordeweeks had ik ’s avonds koorrepetities, op vrijdag- en zaterdagavond uitvoeringen en op zondag speelde ik twee kerkdiensten. Marjolein en ik hoeven elkaar nooit uit te leggen waarom we op bijzondere tijden werken.”

De Wit: „Muziek is bijzaak. Als je van iemand houdt, heb je interesse in de ander en in zijn werk. Je kunt je zelfs afvragen of het verstandig is om met een musicus in zee te gaan. Als je kinderen krijgt, zal er vaak oppas nodig zijn. Ik zie ook een positieve kant. Muziek is beleving en emotie. Ik kan Martin begrijpen als hij vertelt over een stuk dat hem diep heeft geraakt.”

Wat zijn Marjoleins sterke kanten?

„Ze kan goed luisteren. Soms klinkt er tijdens een les geen noot, omdat de problemen of zorgen van een leerling aan de orde komen. Marjolein heeft een vriendelijke uitstraling, ook als ze speelt. En ze kan niet tegen onrecht. Een verbeterpuntje? Dat ze het orgel meer gaat waarderen.”

Wat zijn Martins sterkte kanten?

De Wit: „Hij is heel voorkomend. Hij neemt altijd de tijd om mensen te woord te staan. Martin heeft een sterk karakter. Dat kan zowel positief als minder positief uitpakken. Zo moet hij erg aan nieuwe dingen wennen, maar er een nachtje over slapen doet wonderen.”

Hebben jullie last gehad van het leeftijdsverschil van dertien jaar?

Zonnenberg: „Veel mensen spraken mij de eerste jaren van ons huwelijk met ”u” en Marjolein met ”jij” aan.” De Wit: „Ik heb een jonge stem. Als ik thuis de telefoon opnam, vroegen mensen of mijn vader thuis was. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik riep: „Pa, telefoon!” Ik denk dat ik het meeste last van het leeftijdsverschil heb gehad. Als jongste keek ik tegen Martin op. Hij had meer levenservaring én hij weet zijn mening heel overtuigend te brengen. Ik heb geleerd vaker mijn mening te geven en zelf met voorstellen te komen.”

Hoe verloopt de muzikale samenwerking?

Zonnenberg: „Marjolein is solist. Als ik haar begeleid, heeft zij altijd de leiding en volg ik haar. Een knipoog van Marjolein doet wonderen. Wanneer dat gebeurt? Wanneer het tempo bijvoorbeeld goed is gekozen. Maar als ik in een stuk met snelle noten voor de solist te snel inzet, kan ik op mijn dak krijgen.”

De Wit: „Als ik met Martin samenspeel, borrelt de irritatie sneller omhoog dan bij anderen en reageer ik soms te fel. Dat vind ik niet goed van mijzelf. Martin en ik kennen elkaar van haver tot gort. Wanneer ik een herhaling vergeet en Martin aankijk, dan lost hij dat moeiteloos voor mij op.”

Hoe beïnvloeden jullie elkaar?

De Wit: „We houden elkaar scherp.” Zonnenberg: „Ik denk vooral commercieel. Misschien komt dit door mijn tv-achtergrond.” De Wit: „Gelukkig staat Martin open voor mijn ideeën.” Zonnenberg: „Die pakken vaak goed uit. Neem de suggestie om niet te kiezen voor een virtuoze, maar een rustige toegift.”

Zonnenberg: „Bij elke fluitpartij die ik schrijf, denk ik aan Marjolein. Ik ben weg van haar toon. Als ik thuis achter de piano aan het werk ben, geeft Marjolein soms aanwijzingen over de te kiezen akkoorden. Ze heeft gevoel voor stijl. Ik ga als begeleider mee met de manier waarop ze ademt en accenten legt. Dat is leerzaam.”

Jullie studeren in elkaars bijzijn?

Marjolein: „Dat is geen enkel probleem. Toen onze zoons ouder werden, ben ik meer gaan studeren, ten minste twee uur per dag. Dat inspireert Martin. Hij zet werken van componisten als Langlais en Manneke op de lessenaar.” Zonnenberg: „Muziek die ik niet zo snel tijdens een concert speel, maar die mij wel inspireert. Onder andere voor de improvisaties op zondag.”

De Wit: „Studeren is niet alleen belangrijk voor het uitvoeren van literatuur, maar ook voor het spelen van psalmen en geestelijke liederen. Over dat laatste wordt soms minderwaardig gedaan. Terwijl je niet alleen met literatuur, maar ook met een geestelijk lied harten kunt raken. Ik heb zelf diverse keren gemerkt dat God het spelen van een gezang gebruikt om mensen te bemoedigen. Dat blijft een bijzondere ervaring.”

Hebben jullie meer gezamenlijke passies?

De Wit: „Ja, samen koken en genieten van een mooie wijn.” Zonnenberg: „Als ik een lekkere wijn heb gevonden, weet Marjolein vaak feilloos wat daar goed bij combineert.”

>>rd.nl/muziekechtpaar voor een video.

Levensloop Martin Zonnenberg

Martin Zonnenberg (1958) is getrouwd met fluitiste Marjolein de Wit. Het echtpaar woont in Groot-Ammers en heeft twee zoons. Zonnenberg studeerde koordirectie in Den Haag en schoolmuziek in Den Bosch. Hij is voor dertig uur per week in dienst van de EO als muziekredacteur van het tv-programma Nederland Zingt. Zonnenberg dirigeert het Sliedrechts mannenkoor Ichthus, het Ichthus Mannen Ensemble en het Kleinkoor Concertino. Hij is organist in Sliedrecht en in Nieuwpoort. Als componist schrijft hij arrangementen voor allerlei bezettingen, maar ook grotere koorwerken, zoals de Missa Brevis en het kerstoratorium ”Licht en vrede”.

Levensloop Marjolein de Wit

Fluitiste Marjolein de Wit (1971) studeerde fluit aan het Brabants Conservatorium in Tilburg bij Raymond Delnoye. Ze studeerde cum laude af. Ze concerteert in binnen- en buitenland, zowel solistisch als in kamermuziekverband. Zo geeft ze recitals met pianist Jelger Blanken en met echtgenoot Martin Zonnenberg. Ze is geregeld te zien in het EO-tv-programma Nederland Zingt en maakte talrijke cd’s. De Wit heeft een uitgebreide lespraktijk en verzorgt regelmatig masterclasses en workshops.

zomerserie Gezamenlijke passie

Dit is het eerste deel in een serie interviews met echtparen. Volgende week vrijdag deel 2.