Ds. Hoefnagel verhuist binnenkort naar Sliedrecht, maar woont nu nog in een prachtige pastorie op een groot perceel grond dichtbij het centrum van Meerkerk. In de tuin staan hoge bomen, maar ook speeltoestellen. De pastorie wordt in het winterseizoen gebruikt voor de belijdeniscatechese en de tuin op warmere momenten voor onder meer bijeenkomsten van het mentorproject.

In zijn gemeente heeft elk kind tussen de twaalf en achttien jaar een mentor, vertelt ds. Hoefnagel. „De kerkenraad stelt een goed contact met de jeugd op prijs. Eén keer per jaar komen mentoren en jongeren bij ons in de tuin samen voor een gezellige middag met spelletjes en barbecue.”

Kinderpreken

De predikant probeert zelf ook in contact te blijven met de jeugd. Van tijd tot tijd houdt hij een „kinderpreek.” De eerste –over de roeping van Samuël– sprak hij uit in 1986, de laatste kinderpreek ging over David en Goliath. „Ik preek dan heel eenvoudig en probeer in te gaan op dingen die kinderen bezighouden. Ouderen genieten ook van deze kinderpreken. Het is niet gemakkelijk om op het niveau van kinderen te blijven. De kinderpreken vergen veel voorbereiding.”

Na zijn emeritaat is hij van plan om iets voor kinderen te schrijven, misschien wel kinderpreken. Schrijven doet hij graag. Tot voor kort leverde hij bijdrages aan Terdege en verder schrijft hij voor de GezinsGids en in Bewaar het Pand, waarvoor hij een vragenrubriek verzorgt over allerlei onderwerpen.

Kanselruil

„Ik houd van de Christelijke Gereformeerde Kerken, een kerkverband met gebreken, zoals elke andere kerk”, zegt ds. Hoefnagel. „Het gaat mij er niet om koste wat het kost oude vormen in stand te houden, maar ik wil wel graag blijven bij de Schriftuurlijk-bevindelijke prediking, zoals ik die zelf heb leren kennen.”

De predikant ervaart dat Gods werk doorgaat. Op zondag 14 april legden acht jongeren belijdenis van het geloof af. De preek ging over 1 Timotheüs 3:16: „De verborgenheid van de godzaligheid is groot.” Ds. Hoefnagel: „Het was een bijzonder moment. Er waren jongelui bij van wie ik de voorouders ken. Je ziet de lijnen door de geslachten lopen. Dat is niet mijn verdienste, maar het is Gods trouw die de jongeren bewaart bij Zijn Woord.”

Zijn positionering in de Christelijke Gereformeerde Kerken belet hem niet om over kerkmuren heen te kijken. Op een zondagmorgen in april ruilde hij van kansel met ds. D. Breure, predikant van de hervormde gemeente in Waarder. Ook is hij voorzitter van de interkerkelijke stichting Steunfonds Israël en organiseert hij samen met zijn vrouw interkerkelijke reizen naar Israël. Die reizen zijn hoogtepunten voor hen, vertelt ds. Hoefnagel.

Reformatorische kerken zijn niet zo sterk in het uitdragen van hun boodschap naar buiten, zegt de christelijke gereformeerde predikant. „De invloeden van de wereld op de kerk zijn groter dan die van de kerk op de wereld. We zijn te veel naar binnen gekeerd. Er zou meer bewogenheid moeten zijn met deze wereld vol haat en egoïsme. Dat kan op een positieve manier gebeuren, bijvoorbeeld door klaar te staan voor de mensen om je heen en te luisteren naar hun verhaal. Als de bewogenheid naar buiten er eenmaal is, opent de Heere wel een weg om die in praktijk te brengen.”

De predikant zelf probeert die verbinding tot stand te brengen in het ziekenhuis. „Bij een bezoek aan een gemeentelid dat is opgenomen, sluit ik het gordijn niet, maar vraag ik aan de hele zaal of ik een stukje uit de Bijbel mag lezen en mag bidden. Ook loop ik steevast even naar de andere patiënten toe. Het gebeurde eens dat ik een praatje maakte met een niet-kerkelijke vrouw die me vroeg voor haar te bidden, wat ik natuurlijk deed. Toen ik de volgende morgen naar haar informeerde, bleek dat ze overleden was. Wie weet wat dat gebed betekend heeft.”

Eeuwigheid

Ds. Hoefnagel heeft als predikant veel mensen begeleid in hun laatste levensfase. „Het is heel bijzonder om mensen tot aan de grens van de eeuwigheid te mogen begeleiden.”

Hij merkt op dat het heel intensief werk is, in het bijzonder als het om jonge mensen gaat. „In Katwijk begeleidde ik een jonge vrouw in de laatste fase van haar leven. Twee keer per dag ging ik naar haar toe. Ze kwam in die tijd tot geloof. Maanden na haar overlijden vertelde een man van een andere kerk me dat hij me daar elke dag zag lopen en dat hij dan tegen zijn vrouw zei: „Daar gaat de dominee weer. We zullen veel voor hem bidden.” Hij is me ongemerkt tot grote steun geweest.”

Boulevard

In de Free Reformed Church in het Canadese Dundas, waar ds. Hoefnagel van 1990 tot 1997 predikant was, begeleidde hij eveneens een jonge vrouw op weg naar de dood. Voor haar kinderen schreef hij zijn bevindingen op. „Jaren later ontmoette ik een jonge man op de boulevard in Katwijk die me bedankte voor het geschrevene. Hij zei dat hij tot geloof kwam toen hij werd opgenomen in het ziekenhuis waar zijn moeder gestorven was. Toen kreeg hij de Heere nodig.”

Levensloop Ds. Hoefnagel

Klaas Hoefnagel werd op 30 oktober 1949 in Urk geboren. Na zijn studie theologie in Apeldoorn diende hij de gemeenten van Nieuwpoort (1985), Dundas (Canada, Free Reformed Church, 1990), Katwijk aan Zee (1997) en Meerkerk (2011). De classis Utrecht van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) verleende hem in februari „op de meest eervolle wijze” emeritaat, per 1 mei.

Het echtpaar Hoefnagel verhuist dit voorjaar naar Sliedrecht. Het heeft vijf kinderen gekregen, van wie er één overleden is, en achttien kleinkinderen.